"Star Blood - สายเลือดแห่งดวงดาว" บทกลาง

+ลินดา+

+ลมพัดอื้ออึง หิมะตกกระหน่ำจนซัดเข้าตาและปากของลินดา เธอยืนเผชิญหน้ากับพายุหิมะที่ตกลงมาอย่างบ้าคลั่ง คอเสื้อกันพายุของเธอเปิดอยู่ ปล่อยให้ลมและหิมะซัดสาดปะทะร่างของเธอแบบเต็มๆ ตัวของเธอยืนหนาวสั่น . .

+แต่แล้ว ผนังห้องก็สว่างขึ้นมา ใครซักคนต้องการพบเธอ . .

+ลินดาปิดระบบพายุหิมะอย่างขัดเคืองใจ ลมหยุดพัดแล้ว หิมะละลายไปทันที ท้องฟ้าที่ฝ้าเพดานเหนือศีรษะของเธอเปลี่ยนกลับเป็นสีน้ำเงิน และสงบอีกครั้งหนึ่ง . . ลินดาก้าวออกมาจากห้องสภาพลมฟ้าอากาศ ถอดเสื้อกันพายุและรองเท้าบู๊ตออก . .

+พ่อของลินดารอเธออยู่ ชายผู้มีร่างใหญ่ บึกบึน และทำหน้าเครียดเหมือนเช่นเคย

+"เสียใจที่ต้องดึงแกออกมาจากห้องนั่น แต่พ่อมีเรื่องต้องพูดกับแก"

+ลินดาเดินไปที่บาร์ตรงมุมห้อง กดแผ่นไม้โอ๊กที่ผนัง พลันนั้น . . แก้วบรรจุเหล้าสก็อตช์พร้อมน้ำแข็งก้อน ก็ไหลเข้าสู่มือของเธอ "เครื่องดื่มไหมพ่อ?" เธอถาม

+"แกก็รู้นี่ ว่าพ่อไม่เคยดื่มเวลาทำงาน"

+เธอจิบสก็อตช์ "จริงสินะ พ่อเข้าเมืองมาทำงานเหรอคะ?"

"ใช่"

+"หนู ว่านะ . . งานของพ่อมันไม่ดีเลย" ลินดาสั่นศรีษะ "ทำไมพ่อไม่เลิกเสียล่ะ? พ่อแก่เกินไปแล้วที่จะทำงานฆ่าคนอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ซักวันหนึ่งพ่อจะต้องพลาด แล้วก็จะต้องถูกเก็บ"

"พ่อรู้ดีอยู่แล้วนี่ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา"

+"ไม่หรอก มันจะไม่มีวันเกิดกับพ่อหรอก" เขาพูด "พ่อรู้จักงานของพ่อดี . . ก็นะ มันดูเลวร้ายก็จริง . . แต่มันก็ทำให้แกมีทุกสิ่งทุกอย่างที่แกอยากจะได้"

+"เหรอ คะ . . งั้นตอนนี้ หนูก็ควรจะเริ่มสำนึกในสิ่งที่หนูทำได้ แล้วควรจะดีใจที่เป็นลูกสาวของนักฆ่ารับจ้างมืออาชีพชั้นสูง ร่ำรวยเงินทอง แต่ก็เสียผู้เสียคนอย่างนั้นสิ"

+"จริงๆแล้วหนูกลายเป็นส่วนเกินของสังคมที่ไม่มีค่าอะไรเลย . . ขอบคุณพ่อมากนะที่ทำให้หนูเป็นอย่างนี้" ลินดาพูดอย่างมีอารมณ์

+"ถ้าอย่างนั้น แกคงไม่ว่านะ ที่จะต้องละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไป" ชายร่างใหญ่พูด

"พ่อหมายความว่ายังไง?"

"พ่อหมายความว่า งานของพ่อครั้งนี้ เป้าหมายคือ แก"

+และแล้ว ปืนเลเซอร์ในมือของเขาก็ถูกยิงออกมาจากใต้เสื้อคลุม พุ่งเข้าใส่กลางแสกหน้าของลินดาทันที!!!

"ฉึบบบบบบบบบบบบบบบ"

----------------------------------------------

+แบ๊กซ์+

+ทั้งสองกำลังรับประทานกุ้งผัดผงกระหรี่อยู่ที่ท็อป ออฟ เดอะ มาร์กในซานฟรานซิสโก แต่แล้วบรรดาฝูงฉลามเริ่มทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
"พวกมันเข้ามาใกล้จังเลย" เธอกล่าว "ทำไมพวกมันถึงเข้ามาใกล้ได้มากขนาดนี้ล่ะ?"

+แบ๊กซ์ดีดนิ้ว พนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งรีบเดินรี่มาที่โต๊ะทันที "ทำอะไรกับเจ้าพวกนั้นหน่อยซิ" แบ๊กซ์ออกคำสั่ง

"ขออภัยครับท่าน ตอนนี้เกราะพลังเสียครับ"

+"แล้วซ่อมได้หรือเปล่าล่ะ" แบ๊กซ์ถาม

+"แน่นอนครับ ตอนนี้ช่างของเรารีบดำเนินการอยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในความควบคุมของเราอย่างเป็นปกติดี และไม่ช้า เกราะพลังก็จะกลับมาทำงานอย่างเต็มที่เหมือนเดิมอีกครั้งครับท่าน" พนักงานเสิร์ฟกล่าว

+แบ๊กซ์โบกมือไล่พนักงานเสิร์ฟไป "ว่าไง พอใจหรือยังล่ะคุณ?" เขาถามเธอ

+เธอก้มหน้าลงเขี่ยอาหารตรงหน้า "ฉันจะยอมไม่มองดูพวกมันก็แล้วกัน" เธอกล่าว


+ฝูงฉลามยังคงว่ายน้ำชนผนังชั้นนอกอันโปร่งใสต่อไป ปลากระเบนตัวใหญ่ยักษ์ตัวหนึ่งแหวกคลื่นผ่านมาใกล้ๆ . . มองผ่านออกไป เหล่าฝูงปลาสีรุ้งว่ายเข้าๆ ออกระหว่างซากอาคารที่พังทลายจากแผ่นดินไหว

+รถบรรทุกและรถเคเบิ้ลล้วนจับไปด้วยตะไคร่ใต้น้ำเป็นแผ่นหนาประดุจผืนพรม แท็กซี่ใต้น้ำที่อัดแน่นไปด้วยบรรดานักท่องเที่ยว เคลื่อนที่ดำผ่านภัตตาคารมาเป็นครั้งคราว . .

+แบ๊กซ์โน้มตัวมาข้าง หน้า เอื้อมไปจับมือของหญิงสาวมากุมไว้ พลางชายตาจ้องมองใบหน้าของเธอ "ผมคิดว่าคุณคงจะชอบที่นี่ เพราะที่นี่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ให้เหมือนกับของเดิม จากตรงนี้คุณสามารถมองเห็นวิวทั่วทั้งหมดของเมืองได้"

+"แต่ฉันรู้สึกเหมือนถูกขังเอาไว้" เธอกล่าว "ฉันชอบอยู่บนพื้นผิวโลกมากกว่าค่ะ แบ๊กซ์ . . ฉันไม่ชอบที่นี่เลย"

+แบ๊กซ์ยิ้มนิดๆ "จริงๆ แล้ว ผมก็ไม่ชอบที่นี่นักหรอก แต่ว่าตอนนี้เราไม่มีทางเลือก"

+"ฉันรู้ค่ะ" เธอบีบมือขวาเขา "ฉันเองก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนักหรอก เพียงแต่ . . ."

+"ดูนั่นสิ" แบ๊กซ์ขัดขึ้นมา "พวกเขาซ่อมมันเสร็จแล้ว"

+ฝูงฉลามว่ายน้ำห่างออกไปทันที เมื่อระบบเกราะพลังงานทำงานอีกครั้ง โดมชั้นนอกแผ่รังสีสีเงินกระจายออกไปรอบๆ ทำให้คลื่นน้ำรอบๆโดมส่องสว่างเป็นประกายเจิดจ้า เหล่าปลาฉลามยิ่งว่ายน้ำถอยร่นไกลห่างออกไปจากโดมอีก xxxงออกไปสู่ชั้นน้ำสีดำเขียวของมหาสมุทรแปซิฟิก . . .

+"ฟันของพวกมันน่ะค่ะ" หญิงสาวพูดกับแบ๊กซ์ "ดูราวกับคมมีดเป็นพันๆ เล่มพุ่งขึ้นมา"

"พวกมันไปแล้วล่ะ ไม่เป็นไรแล้ว จัดการกับผัดกระหรี่ของคุณดีกว่า"

+"เมื่อไหร่คนติดต่อจะมาพบกับเราคะ?" เธอถาม

"เขาน่าจะมาถึงแล้วล่ะ เพราะนี่มันก็เลยเวลานัดกันมาพอสมควรแล้ว ผมคิดว่าอีกสักครู่ก็คงมา"

"หรือว่า . . มีอะไรผิดพลาดขึ้นคะ?"

+แบ๊กซ์สั่นหน้า "จะเป็นไปได้ยังไง" เขาแตะมือที่ด้านในเสื้อโค้ทของเขา "ผมมีของนี่อยู่ พอพวกเขาจ่ายเงินค่าของแล้ว เราก็จะออกไปจากซานฟรานซิสโก ไปหาหมู่เกาะสวยๆซักที่กัน แล้วพักผ่อนให้นานๆ ให้คุ้มค่ากับเงินของเรา"

+"แต่ . . ถ้าเผื่อมีการวางแผนซ้อนล่ะคะ?" เธอมองหน้าแบ๊กซ์ พูดเสียงจริงจัง "ถ้าเกิดพวกเขาจ้างสายลับอีกคนหนึ่ง ให้มาเอาของแทน แล้วเก็บคุณล่ะ?"

+แบ๊กซ์หัวเราะ "คุณหมายถึง เรา ใช่ไหม ที่ถูกเก็บ?"

+หญิงสาวจ้องมองสบตาของเขาอย่างเย็นชา "ไม่หรอก . . ฉันหมายถึงคุณนั่นแหล่ะค่ะ แบ๊กซ์"

เฮือกกกกกกกก

+แบ๊กซ์สะดุ้ง ไวน์ครึ่งแก้วพลันหลุดตกจากมือ "แก นังตัวร้าย" คำพูดสุดท้ายหลุดออกมาจากปากของเขาเบาๆ แล้วแบ๊กซ์ก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ร่างกายไม่ไหวติง!!!

+หญิงสาวสอดมือเข้าไปหยิบห่อของอะไรบางอย่างออก มาจากกระเป๋าเสื้อโค้ทของเขา แล้วก็จับมันยัดใส่ในกระเป๋าถือของเธอ . . พนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นตรงมายังโต๊ะ . .

+"สามีของฉันเป็นโรคหัวใจล้มเหลว" เธอบอก "ฉันจะไปตามหมอมา" แล้วเธอก็เดินออกไปจากบาร์อย่างใจเย็น

+เบื้องนอกxxxงออกไปโน่น ไกลโพ้นจากรัศมีของแสงสว่างสีเงิน ฝูงปลาฉลามฟันแหลมคมเหมือนมีดยังคงว่ายน้ำอยู่รอบๆ โดม อย่างที่เคยเป็นมา . . .

----------------------------------------------

- -> โปรดติดตามตอนต่อไป