สมมุติ ถ้าคนรู้เรื่องมากเข้าๆ จนขอทานไม่ได้ ไม่มีใครให้

แล้วมันโมโห หงุดหงิด


คิดอะไรไม่ออก เลยไปปล้น ไปขโมยของ

ทีนี้พอโดนจับได้ เน่าแน่ๆ

1.โทษ GTA

2.โทษเกม tekken

3.โทษเกมโดยรวมทั้งหมด เกมมีส่วนทำให้เด็กติดเกม และ เสียคน บลาๆๆ

ผมขอสารภาพครับ ว่าเคยถีบ 1 ใน พวกนั้นมาแล้ว - -0-

ท่านนำเลยครับเดี๋ยวผมตาม

ซับนรกเล่นเอาซะฮาเลย

น้องคนนี้ผมว่าเค้าดูแล้วเหมือนป่วยทางจิตนะผมว่า มันเลยทำให้ผมดูแล้วเกิดความรู้สึก 2 อย่างพร้อมกัน น่าสงสาร-น่าสมเพศ

ขำ clip ถ่ายโค มากกว่า มี shot นึง อาแป๊ะหัวล้านถ่าย อนาถจริงๆ

ว่าจะถามพอดีว่า เซนจูรี่ใช่มะ?? มุมมันคุ้นๆ เวลาไปซื้อ-ขายกับคนในนี้แล้วนัดเจอเซนจูรี่ ถ้าผมไปถึงก่อนก็จะไปยืนดูผลาญเวลาที่มุมนี้แหละ ไปดูอย่างเดียวนะ เพราะฝีมือผม ไม่เอาอ่าว!!

ใครจะไปตบเกรียนกันบ้างค้าบ นัดมาเลยคับผม หาผู้ร่วมอุดมการณ์ต่อ 555+

กิจกรรม "ตบเกรียน เด็กกล่อง" และหลังเสร็จภารกิจเราก็มา tekken กันต่อ อิอิ

ถ้าอ่านใน link ของคุณเดอะแดง ก็จะเข้าใจทุกอย่างกระจ่างครับ :)

น่าถีบทั้งคู่เลย

ต้องไปอ่านกระทู้ของ Rep2 ครับ แล้วจะเข้าใจ
เด็กพวกนี้ขอทาน เพื่อนำเงินมาเล่นเกมส์ มีเงินหยอดเป็นตั้งๆครับ เล่นแทบจะทั้งวัน

ที่ร้องไห้เพราะเป็นวิธีที่เขาจะได้เล่นต่อไปได้คนเดียว
พฤติกรรมนี้คือการทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ลองคิดดูถ้าเขาโตขึ้นมา
เขาจะมีพัฒนาการไปยังไง คงไม่ร้องไห้ถึงตอนโตหรอก

ซับนรกฮามาก

ผมอ่านแล้วครับ... อ่านจนครบทุกหน้าในกระทู้นั้นเลยด้วย
และเห็นอะไรบางอย่าง...

สิ่งที่ผมเห็นคือ ......
คนที่สมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง คิดที่จะทำอะไรบางอย่าง
กับคนที่ไม่มีเหมือนอย่างเขา เพียงเพื่อความสะใจของตัวเอง...

ใช่ครับ.. น้องเค้าขอทานมาเล่นเกมเป็นการกระทำที่ผิด
น้องเค้าสบถคำหยาบคาย
น้องเค้าเล่นอย่างไม่รู้แพ้รู้ชนะ ร้องไห้ เห็นแก่ตัว....

ไม่มีอะไรถูกเลย ผิดทั้งหมด....

แต่น้องเค้าแค่ 8ขวบเองมั้งครับ คุณจำตัวคุณเองได้มั้ยตอน 8ขวบ
ว่าคุณได้ทำตัวยังไงไว้บ้าง... จำไม่ได้ใช่มั้ย

เราอาจจะเคยจิ๊กเงินแม่มาเล่นเกม...
เราอาจจะเคยด่าเพื่อนด้วยคำหยาบคาย...
เราอาจจะเคยรู้สึกโมโหเมื่อเราเล่นเกมแพ้พี่ตัวเอง... และร้องไห้

แต่เราก็ไม่เป็นมากเท่าเด็กคนนี้ เพราะเรามีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีกว่าน้องเค้ามาก
แต่น้องเค้าไม่มีอย่างเรา เราๆกล้ายืนยันกันมั้ย
ว่าถ้าเราเกิดมาในสภาพแวดล้อมอย่างนั้น เราจะไม่เป็นอย่างน้องเค้า

แน่นอนน้องคนนี้โตขึ้นมา คงมีเปอเซนน้อยมากที่จะเป็นคนดีของสังคม
แต่การที่จะไปแกล้งเค้า ทำเพื่อให้น้องเค้าหายจากจากการเป็นคนแบบนี้มั้ย
หรือเพื่อความสะใจของตัวเอง....

ผมว่าน้องเค้าคงไม่กลับใจ เพียงเพราะเค้าเล่นเกมที่นั่นไม่ได้หรอกมั้ง....
I can see the DARKSIDE strong in you, padawan. - -"

ปล. นี่คือสิ่งที่ผมคิด อาจจะต่างจากคนอื่นไปบ้าง ยังไงคนที่คิดต่างจากผมก็อย่าได้ประชด
หาว่าผมเป็นพ่อพระ ทำเป็นคนดี อะไรทำนองนี้เลยนะครับ... ผมคิดอย่างนี้จริงๆ

ผมก็คิดแบบนี้นะ เพียงเเต่ ผมเลือกที่จะไม่สงสารโดยมองไปที่ตัวพ่อเเม่ของเด็กเเล้วค่อยโยงมาเด็กครับ

ความสงสารของผม ผมเลือกที่จะให้กับเด็กที่เค้าไม่มีจริงๆ เเล้วทำมาหากินช่วยเหลือพ่อเเม่ไม่ใช่ความสงสารแบบที่เด็กพวกนี้นั่งขอทานเเละหลอกลว
งคนใจบุญมานั่งเล่นเกมส์แบบนี้ครับ

น่าสงสารเด็กมากครับ

ไม่รู้พ่อแม่ หายไปไหน

ถ้าพ่อแม่ดูแล เด็กคงไม่มาหาเงินโดยวิธีนี้ และเอาไปเล่นแต่เกมตู้ โดยไม่มีคนสี่งสอนหรอกครับ

จะว่าเด็กก็ไม่ได้ครับงานนี้ พ่อแม่ผิดเต็มๆครับ

อืม... ก็จริงครับ มันเป็นเรื่องหลอกลวงจริงๆ
บางทีผมคงใจอ่อน เพราะสิ่งที่น้องเค้าชอบเล่นคือเกมเหมือนผมล่ะมั้งครับเนี่ย
ตอน 8ขวบผมก็ชอบเล่นเกมเหมือนกัน...

ก็อย่างที่บอกหละครับ น้องเค้าไม่ได้ทำอะไรถูกต้องเลยสักอย่าง ผิดไปหมดแหละ
จะด้วยพ่อแม่ หรือคุณภาพสังคมรอบตัวน้องเค้าก็ตามแต่ ที่ทำให้น้องเค้าเป็นแบบนี้

แต่การไปตบเกรียนน้องเค้า มันก็คงไม่ทำให้อะไรดีขึ้นอยู่ดีอะ...

ผมกลับคิดว่าอย่างนี้นะ เด็ก 8 ขวบ

ขอทานมาเล่นเกม ขอทานมาเดินห้าง ขอทานมากินเชสเตอร์กริล

เมื่อออกไปอยู่ด้านนอก ก้มหัว ร้องขอ น่าเวทนา

เข้ามาอยู่ข้างใน เย่อหยิ่ง ข่มขู่ น่าสังเวช

ถ้าคุณเคยโยนเศษเหรียญให้แก่เด็กคนนั้น เพราะตอนที่เขาอยู่บนสะพานลอยนั้นดูน่าสงสาร
คิดไปว่ามื้อต่อไปจะมีอะไรกินหรือเปล่า

แล้วระหว่างที่เดินดุ่มๆอยู่แถวๆเกมเซนเตอร์ ก็มาเจอเด็กคนนี้เล่นเทคเคน เท็คนิคแพรวพราว
จักเกิลกันอย่างเมามัน นิสัยเปลี่ยนเป็นคนละคน

มันไม่ใช่แค่การกระทำตามธรรมชาติของเด็ก 8 ขวบแน่ครับ 8ขวบผมทำอะไร 8 ขวบผมเล่นน้ำคลอง
8 ขวบผมเล่นพลุกระเทียม 8ขวบผมเล่นตำรวจับผู้ร้าย

เด็กคนนี้ก็คือ "สังคม" สังคมในที่ๆเขาอยู่ สังคมที่เขาเรียนรู้ว่าควรจะวางแผนหลอกลวงคนอื่นเพื่อได้เงินมา
สังคมที่ไม่มีความเป็นนักกีฬา แพ้เคียดแค้น ชนะเย้ยหยัน ต่อรองเป็นนิจ เพื่อความได้เปรียบของตนเอง
สังคมหน้าไหว้หลังหลอก โดยที่จุดลึกในจิตใจที่สุดก็มีแรงผลักดันที่บริสุทธิ์เดียวขับเคลื่อนอยู่คือ
"ในวันนี้ฉันอยากเล่นเกม ในวันพรุ่งนี้ฉันอยากเล่นเกม และในวันต่อๆไปฉันอยากเล่นเกม"
แก่นแท้ที่บริสุทธิ์ถูกห่อหุ้มไปด้วยเปลือกนอกที่แสนหยาบกระด้าง โสมม ซึ่งมาจากครอบครัว ข้างบ้าน
ซอยในบ้าน รายการทีวีที่ดู โรงเรียนที่ไป และถึงแม้จะไม่อยากยอมรับแต่ก็ใช่ "เกมที่เล่น"

แต่ในเมื่อเด็กคนนั้นยอมรับสไตล์การใช้ชีวิตแบบนี้ การโดนเกมเมอร์ผู้รักการเล่นเกมโบกหัวสักครั้งสองครั้ง
มันก็เป็นเรื่องที่ยอมรับได้ (หรือต้องยอมรับให้ได้) ศาลอาจจะยอมรับฟังเหตุผลและลดหย่อนโทษให้คุณบาง
กรณี แต่ความจริงเดียวที่เด็กคนนั้นหนีไม่ได้คือ เส้นทางที่เขาทำ "มันน่าโบก"

โบกไปไม่ช่วยอะไรก็จริง แต่มันก็เป็นการประกาศไปในตัวว่า สังคมเริ่มจะไม่ยอมรับ
คุณแล้ว คุณแปลกแยก คุณสร้างปัญหา การปล่อยไว้เฉยๆให้เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว
นั่นแหละอันตรายกว่าเยอะ

โบกไม่ดีที่สุด แต่ก็ดีกว่าไม่โบกอะไรเลย
Edited by H2O, 21 January 2009 - 07:41 AM.

เมื่อก่อนผมเจอเด็กขายพวงมาลัยเอาไปเล่นเคาเตอร์
แล้วก็ออกอาการยังงี้แหละเวลาเล่น
ไม่รู้ว่าโตมาจะเป็นยังไง...

ถึงคนเราเลือกที่จะเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้น่ะครับ

555 อ้อครับ ไม่รู้ ถึงว่า ทำไมภาษาอังกฤษมันคล่องกว่าผมอีก ขอบคุณครับ

แต่ผมว่า พนักงาน ETC (ใช่รึเปล่า) น่าจะกันไม่ให้เด็กพวกนี้เข้าไปเล่นเลยนะ รู้ก็รู้ว่าเป็นเด็ก เด็กเกินวัยที่ให้เข้าเล่นเกมด้วยซ้ำ น่าจะห้ามไว้หน่อย
ไม่ใช่หวังแค่เหรียญ 10 เป็นรายได้เข้าธุรกิจอย่างเดียว ฝากได้ด้วยนะคับ

ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง ผมมากรุงเทพใหม่ๆ ผมไม่รู้เล่ห์เหลี่ยมของคนในเมืองกรุงว่าเป็นอย่างไร

ผมมาซื้อกางเกงยีนส์ที่จตุจักร เดินหา+ซื้อเสร็จก็บ่าย 4 โมงเย็น มายืนรอรถเมล์เพื่อกลับหอที่ลาดกระบัง ผมซื้อของเสร็จแบ่งค่ารถแล้ว เหลือเงิน 20 บาท ว่าจะซื้ออะไรกินซักหน่อย เพราะหิวมาก น้ำก็ยังไม่ได้กิน กำลังว่าจะซื้อผัดกระเพรากิน ทันใดนั้น มีผู้ชายล่ำสัน ผิวคล้ำ แต่งตัวค่อนข้างสกปรกนิดหน่อย เดินมาขอตังค์กับผม บอกว่ากระเป๋าตังค์หาย ไม่มีตังค์กลับบ้าน บ้านอยู่.... ผมจำไม่ได้ว่าที่ไหนมันนานมากแล้ว
เค้าต้องการเงิน 150 บาท(กำลังรวบรวมอยู่ ยังไม่ได้ซักบาทเลย ไม่มีใครให้เลย) ผมสงสารแกมาก ผมคิดอยู่พักนึง แล้วตัดสินใจให้ตังค์แกไปหมดเลย 20 บาท ทั้งๆที่ผมหิวข้าวมาก ลืมบอกผมไม่ได้กินข้าวเที่ยง ผมเรียนเสร็จเที่ยง แล้วออกมาตอนเที่ยงทั้งชุดนักศึกษาเลย

พอผมให้ไป แกก็เดินไป ผมก็มองตามเพราะเอาใจช่วยว่าแกจะขอเพิ่มได้อีกมั้ย พอเดินห่างไปจากผมประมาณ 10 กว่าเมตร ผมเห็นผู้ชายคนนั้น เดินไปที่รถเข็นขายน้ำ แล้วซื้อ โค้กกระป๋อง กิน !!


ความอึ้ง มาเยือนผมทันที แม่มเอ๊ย .... xxxsad คำพวกนี้ผุดขึ้นมาในสมอง และ ผมรู้สึกว่าที่หัวมีเส้นเลือดเป่งขึ้นปุดๆ ผมกำกำปั้นแน่น อยากจะเดินเข้าไปกระโดถีบหน้ามันจริงๆ แต่ก็ไม่กล้าเพราะมันตัวล่ำมากๆกล้ามใหญ่ยังกะเดอะ hulk แถมคิดดูมันกล้าขนาดนี้ น่าจะมีพวกพ้องแก๊งค์ ผมมองหน้ามันอย่างเคียดแค้น แล้วก็ตัดใจซะ เพราะรถมาพอดี

ตอนผมจะขึ้นรถ ผมหันไปมองแว่บนึง เห็นมันนั่งดูดบุหรี่ อยู่กับเพื่อน 2-3 คน แต่งตัวโทรมๆเหมือนกัน เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ






ผมอยากจะให้เข้าใจความรู้สึกของคนที่ให้เงินเด็กพวกนั้น เพราะสงสาร แต่พอเดินไปเดินมาเจอเด็กคนดังกล่าวหลอกเอาเงิน มานั่งเล่นเกมตู้ Arcade สบายใจ

ความรู้สึกของเค้า คงไม่ต่างจากผมตอนจตุจักรเท่าไหร่หรอก
Edited by Kazuya, 21 January 2009 - 02:37 PM.