การที่เราทำทาน แล้วเอาแต่คิดว่า เขาผู้นั้นจะเอาทานเราไปใช้อย่างไร
มันไม่ทำให้เราได้บุญขึ้นมาหรอก
การให้ทาน ต้องไม่หวังสิ่งใดๆ แม้กระทั้งการที่เขาจะต้มตุ๋นเราเอาทานไปทำเช่นใด
ถ้ามั่วแต่คิดอย่างนั้น สู้เราไม่ให้เสีย คงจะดีกว่า
ถ้าการให้แล้วต้องมัวมาพะวงว่าทานนั้นจะได้ประโยชน์ต่อเขาผู้นั้นหรือไม่ ผมว่ามันบาปต่อตัวเราเองเสียมากกว่า
ผมเป็นคนหนึ่งที่สู้ไม่ให้พวกนี้แล้วเอาเงินไปหยอดกระปุกบริจาค แล้วสบายใจกว่าเป็นไหนๆ
เพราะบางทีผมก็อดคิดไม่ได้เหมือนกันว่าเขาจะเอาไปทำอะไร จึงตัดปัญหาโดยการไม่ให้ เท่านี้เรื่องก็จบที่เราแล้ว....
ไม่อยากได้บุญ ไม่อยากได้สิ่งตอบแทน ไม่ต้องการเข้าถึงสัจธรรม หรือ บรรลุอรหันต์
ผมให้เพราะความสงสารก็เท่านั้น
ส่วนเรื่องของการโกหกหลอกลวงมันอีกเรื่อง
เอางี้ ลูกขอเงิน 5000 จ่ายค่าเทอม คุณไม่มีเงินจะกินข้าวแล้ว แต่ก็เต็มใจให้เพราะรักลูกอยากให้ลูกได้เรียน แต่ลูกคุณเอาเงินไปซื้อยาบ้า คุณจะไม่โกรธหรอ?
Edited by Kazuya, 22 January 2009 - 02:24 PM.