เนื้อเรื่องไม่ย่อ... ให้เสียงภาษาไทยโดย หยาด
SPLINTER CELL: conviction
คนอึดแอบระห่ำ.. ห่ำ.. ห่ำ... Part 5/5

ย้อนอ่านPart 4

ความเดิมตอนที่แล้ว...
เนื่องจากฤทธิของEMP ทำให้ทางรัฐบาลเป็นง่อยไปชั่วครู่
ทหารเทิธเอชเชรอนซึ่งเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ชิงจังหวะออกมาตู่ว่ามาจาก
รัฐบาล ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินเพื่อความสะดวกต่อการก่อการร้ายของตน

แม้จะแฝงอยู่ในฝูงชน แต่พระเอกของเราก็ดังใช่ย่อย
ทหารเทิธเอชเชรอนยิงแซมทันทีที่เห็นตัว

"เฮ้ย...นั่น แซม ฟิชเชอร์นี่หว่า ฆ่ามัน!!!"
แซมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปะทะกันกลางเมืองทั้งอย่างนี้
แม้จะมีผู้บริสุทธิ์ขวางให้แซมลงมือได้ไม่เต็มที่ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา
แซมต้องแหกด่านมุ่งหน้าไปให้ถึงทำเนียบขาวให้ไวที่สุด

MISSION 11 : The white house

Quote

"ทำเนียบขาวในวันนี้เป็นวันที่เลวร้ายสุดๆ ทหารรับจ้างอย่างแบลคแอโร่
ตีเนียนเหมือนจะเข้ามาช่วยรักษาความปลอดภัยเบื้องต้นให้กับรัฐบาล
แต่ความจริงมันมาเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับแผนของรี๊ด หัวหน้ามันเองต่างหาก

การสื่อสารง่อยไปทั้งเมืองแบบนี้ ทหารของรัฐบาลป่านนี้คงเพิ่งใส่กางเกงเสร็จเองมั้ง
รี๊ดมันแผนสูงมาก มันเล่นบทพระเอกขี่ม้าขาว มันอ้างได้นี่ ว่ามันเข้าไปช่วยทันแค่
รองประธานาธิปดีไว้ได้ ซึ่งไอ้รองก็ม้าใช้มันเองนั่นแหละ แค่นี้มันก็ได้เกิดแล้ว

หน้าทำเนียบขาว กรุงวอชิงตัน ดีซี

หน้าทำเนียบขาวแม้ในขณะนี้ ก็ยังคงถูกเฝ้าโดยทหาร แต่เป็นทหาร
กลุ่มที่ต้องการชีวิตของคนที่อยู่ในทำเนียบขาวทุกคนแทนที่จะปกป้อง

ทหารแบลคแอโร่ด้านหน้าทำเนียบขาวกว่าครึ่ง ถูกแรงระเบิดที่แซมใช้ติด
ใส่รถแก๊สคร่าชีวิตไปในทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น ส่วนที่เหลือค่อยตายตาม
กลุ่มแรกภายในอีกไม่กี่นาทีด้วยฝีมือของแซมอีกเช่นกัน

หลังจากผ่านประตูหน้ามาแล้ว สภาพทางเข้าไปในตัวทำเนียบนั้น
ถูกตั้งสิ่งกีดขวางไว้หลายชั้น และแน่นอนทหารของแบลคแอโร่หลายนายเผ้าระวังอยู่
เป็นจำนวนมาก ราวกับต้องการที่จะเอาไว้ตั้งรับกับทหารฝ่ายรัฐบาลที่คงจะเดินทางมาถึง
ทำเนียบขาวในไม่ช้า หากอะไรๆไม่เป็นไปตามแผนของรี๊ด

ตามรายทาง ศพชายฉกรรใส่สูทดำนอนตายเกลื่อนไปทั่ว
พวกเค้าคือ ซีเครทเซอร์วิส องครักษ์พิทักษ์ทำเนียบขาว
ซึ่งแม้จะเก่งกาจเพียงใดแต่ด้วยจำนวนน้อยกว่า และในสถานการณ์ที่ไม่สามารถ
ติดต่อหน่วยเหนือได้แบบนี้ ก็ไม่ต่างจากเสือที่ถูกถอดเขี้ยวเล็บ...

"แซม นายถึงไหนละ?" กริมถามแซมผ่านวิทยุสื่อสาร
"กำลังแอบเข้าไปแบบโต้งๆ ทางประตูหน้าอะดิ"

"ไม่ต้องเลย รี๊ดมันล๊อคทุกทางไว้หมดแล้ว แต่ชั้นแอบเปิดประตูฝั่งสวนไว้ให้นายละ"
"อืม.. ได้ กำลังไป"

ระหว่างเลาะตัวตึก แซมได้ยิงเสียงปืน และเสียงกรี๊ดร้องขอชีวิตดังลั่นออกมาถึงนอกอาคาร
แซมเร่งฝีเท้าของเขาขึ้นอีก....

Quote

บอกไปคงไม่มีใครเชื่อ ว่าสิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นที่นี่ได้
ซากศพผู้คนในไวท์เฮ้าส์ตายเกลื่อน กำแพงและพื้นเกรอะไปด้วย
คราบเลือดและรอยกระสุน

กริมติดต่อแซมทันทีที่เข้ามาภายในตัวอาคาร

"แซมเราได้จังหวะดีๆละ รี๊ดมันกักบริเวณรองประธานาธิบดีแซมซั่นไว้ในห้อง
ส่วนตะวันตกพร้อมบอดี้การ์ด เพื่อรอให้รี๊ดจัดการธุระที่นี่เสร็จ เค้าจะประกาศให้รอง คนของมัน
เป็นประธานาธิปดีคนใหม่"

"นั่นทางผ่านผมอยู่แล้ว"
"งั้นแวะไปหาเค้าหน่อย เสร็จแล้วมาเจอกันที่ห้องสัมภาษณ์
แล้วค่อยหาจังหวะดีๆจัดการกับรี๊ด"


เมื่อแซมถึงห้องแถลงข่าว เขาพบเห็นชายหน้าตาคุ้นเคยเดินวนอยู่หน้าโพเดี้ยม
ด้วยความกระวนกระวาย โดยมีบอดี้การ์ดจากแบลคแอโร่รายล้อมเขา
เค้าคือรองประธานาธิปดีแซมซั่น ผู้สมรู้ร่วมคิดกับรี๊ดนั่นเอง

บรึ้ม!!! เสียงระเบิดดังขึ้นไกลๆ รองประธานาธิปดีแซมซั่นถึงกับสะดุ้ง
"เฮ้ย!!! ตกใจหมด แผนบ้าอะไรของรี๊ดวะเนี่ย เอาชั้นมาอยู่ในดงกระสุน
ถ้าชั้นโดนยิงล่ะก็น่าดูแน่"

"ท่านรองครับ ทุกอย่างเป็นไปตามแผนแล้วครับ แน่ใจได้ว่าท่านจะปลอดภัย
ภายในห้องนี้ครับ คุณรี๊ดก็ใกล้จะถึงตัวประธานาธิปดีแล้ว"

"อ๋อเหรอ.. เป็นไปตามแผนเหรอ แล้วไหนวะแผนส่วนที่ว่า
'ให้ฆ่าแซม ฟิชเชอ' อะ เนี่ยนะตรงตามแผนของพวกมึ่ง!!!!!!!!"

"เอ่อ.. ท่านครับ ท่านต้องควบคุมอารมณ์นิดนึงนะครับ"
"หึๆ ให้กุใจเย็นเหรอ ก็แม่มเป็นงี้จะให้กุใจเย็นได้ไงวะ ที่กุมานี่ไม่ได้มายืน
ให้กระสุนเฉี่ยวตรูดกุเล่นๆนะเว้ยเฮ้ย แล้วเมื่อไหร่ไอ้รี๊ดมันจะถึงห้องรูปไข่ซะทีละวะเนี่ย!!!!"

"ผมเข้าใจดีครับท่าน แต่... ผมว่าท่านโมโหไปมันก็เท่านั้นแหละครับ"
"หุบปากเว้ย... พูดเฉพาะความคืบหน้าให้กุฟังก็พอ ไม่ต้องเจือกมาสอนกุ"

การเถียงกันดึงสมาธิการ์ดไปหมด แซมเก็บบอดี้การ์ดทั้งสี่ด้วยกระสุนเท่าจำนวนเดียวกัน
จนเหลือ รองประธานาธานาธิปดีแซมซั่นยืนหราอยู่บนเวทีเพียงคนเดียว
สิ่งแรกที่แซมซั่นทำไม่ใช่การหนี ไม่ใช่การขอชีวิต แต่เป็นการยืนด่าแซม
ซึ่งมีปืนจ่อไปทางเขา

"มึ่งแตะกุแม้แค่ปลายก้อย กุจะให้คนของกุไปจัดการครอบครัวมึ่ง มึ่งลองดิ!!"
แอ่ก!!! แซมไม่พูดไม่จาคว้าหมับเข้าที่คอหอยแซมซั่น

"อ่อก... นี่มึ่งยังไม่เข้าใจใช่มั้ยวะ มึ่งทำไรกุไม่ได้หรอกเว้ย
กุมีอิทธิพลคุ้มครองกุ ตัวกุเหมือนเคลือบทองไว้ ถ้ามึ่งจะทำอะไรกุ
กุบอกมึ่งไว้เลย กุเหมือนเกราะกันกระสุน กุเมพขิงๆ กุหนังเหนียวยิงไม่เข้าเว้ย"

แซมซั่นพล่ามด่าแซมราวกับแม่ค้าตลาดโต้รุ่ง

"อ๊ะ.. จริงหงอ"
ปุปุ!!! แซมควักปืนพกออกมาลองยิงขาแซมซั่น 2นัด

"อ๊า!!!! มึ่งยิงกู๊ ไอซ๊าดดดดด!!!! เจ๊ดเข้!!! อ๊ากกก ไอตรูดหมา"
ท่านรองลงไปงอก่องอขิงอยู่กับพื้น แม้ขาจะเดี้ยงแต่ปากยังด่าไม่หยุด
ท่าทางกระสุนจะทำอะไรปากมันไม่ได้จริงๆ

ตูม!!!!! ประตูห้องถูกระเบิดเป็นจุล บอดี้การ์ดส่วนที่เหลือใช้แทคติค
บรีชดอร์* บุกเข้าชาจช่วยเหลือรองประธานาธิปดีแบบสายฟ้าแล่บ

Quote

*บรีชดอร์, ดอร์บรีชชิ่ง เป็นแทคติคที่ใช้ชาจห้อง ตามวิธีที่นัดแนะกันไว้และสภาพของประตูที่จะเปิด
เช่น การติดระเบิดพิเศษที่จะมีรัศมี ระเบิดพุ่งไปด้านเดียวที่กำแพง หรือประตู รัศมีระเบิดไม่ไกล
แต่ร้ายแรงพอที่จะเปิดช่องให้คนเข้าได้ เสียงที่ดังมากทำให้ผู้ที่ถูกชาจสะดุ้งตกใจ การตัดสินใจช้าลงชั่วครู่

อ้าว.. ผิดอัน โทษที - - อันนี้เป็นถีบดอร์

แต่กับประตูเสริมพิเศษก็ต้องใช้ระเบิดที่หนักยิ่งขึ้น แต่ก็มีปัญหากับการที่เจ้าหน้าที่
ต้องอยู่ใกล้กับระเบิดที่แรงขึ้นเกินไป เดี๋ยวนี้เรามีวิธีใหม่แล้ว เปิดได้แม้จะอยู่ห่างไปเกือบร้อยเมตร
โดยใช้ปืนเดิม กระสุนเดิม เป็นตัวขับเคลื่อนอุปกรณ์เสริมนี้เท่านั้น

แทคติคบ้านๆแบบนี้หากใช้กับพวกโจรกระจอกก็คงได้ผลอยู่
ไม่เพียงแต่แซมไม่ตกใจ แต่แซมยังยิงสวนไปทันทีอีกด้วย

บอดี้การ์ดทั้งหมดเสียชีวิตลงทั้งที่ยังไม่ทันรู้ว่าแซมอยู่ส่วนใดของห้อง
แซมยังไม่ทันได้พัก ระเบิดควันถูกโยนเข้ามาในห้อง
แซมรู้ทันทีว่าหน่วยพิเศษของแบลคแอโร่กำลังแฝงตัวเข้ามาในกลุ่มควัน

แว่นโซน่ากูเกิ้ลทำให้ร่างของหน่วยพิเศษ ตกเป็นเป้ากระสุนของแซม
แบบเต็มๆเพราะไม่คิดว่าแซมจะมีแว่นโซน่าอันนี้

แล้วเค้าก็ออกจากห้องโดยทิ้ง ไอ้ท่านรองหนังเหนียวนอนกุมขาตัวเองไว้อย่างนั้น

Quote

ปรื้ดดดดดดด!!!!!! เสียงปืนกลหนักมินิกันพ่นกระสุนไม่นับใส่ซีเครทเซอวิส
ผู้โชคร้ายร่วงผลอยไปต่อหน้าต่อตาแซม

"โอย... ช่วยด้วย" ชายในชุดสูทคลานขอความช่วยเหลือจากเขา
แต่โดนกระสุนเข้าไปเป็นโหลแบบนี้... ไม่เผาก็ฝัง

ปืนกลหนักถูกบังคับผ่านกล้อง เพื่อยึดพื้นที่ซึ่งเป็นทางเดินยาว
ผู้ยิงสามารถซ่อนตัวอยู่หลังกำบัง แต่คงยิงเพลินไปนิดเลยไม่ทัน
สังเกตลูกเกลี้ยงที่แซมปาไปตกอยู่ใต้เท้า...
เพียงลูกเดียว... ป้อมปืนกลมินิกันก็สิ้นฤทธิ์


"แซม เราไม่มีเวลาละนะ นายถึงไหนแล้ว"
"ใกล้แล้วล่ะ"
"ก็รีบๆถึงซะทีสิ รี๊ดมันถึงห้องรูปไข่ละนะ"

ยิ่งใกล้ห้องรูปไข่ขึ้น ศพก็ยิ่งมากขึ้น ซากซีเครทเซอวิสกว่าโหลนอน
ไร้วิญญานกองรวมกันในห้องเดียวทำให้แซมรู้ว่านี่คือปราการด่านสุดท้าย
ของประธานาธิปดี และรี๊ดก็ผ่านมันไปได้แล้ว

ในที่สุดแซมก็พบกับกริมที่จุดนัด

"ชั้นรู้ว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรนะ แต่ชั้นต้องขอโทษนายจริงๆกับเรื่องที่ผ่านมา"
".... ผมนึกว่าเรากำลังรีบกันซะอีกแหนะ"

"ได้... ชั้นต้องพากนายเข้าไปใกล้รี๊ดที่สุด และต้องทำโดยไม่ส่งผลให้
ประธานาธิปดีโดนเก็บเร็วขึ้น"
"มีแผนเจ๋งๆมั้ยละ"

"ก็พอมี.. แต่ท่าทางจะเจ็บไม่เบานะ"

"จัดหนักมาเลยสิ มัวรีรออะไร" แซมพูดกับหญิงสาวผมแดงที่กำลังจ่อปืนไปที่เขา
"ไม่ต้องท้า แซม ชั้นจัดนายหนักถึงกึ๋นแน่"

เปรี้ยง!!!! เธอลั่นกระสุน.......

....เข้าที่ไหล่ซ้ายของแซม แล้วโทรหาทอมรี๊ดทันที
"อั่ก!!!!"
"ทอม... ชั้นได้ตัวฟิชเชอละ กำลังคุมตัวไป อย่าเพิ่งทำอะไรนะ รอก่อน"

"โทษทีนะแซม... นายต้องเนียนนิดนึง... มือมา"
กริมกระชากกูเกิ้ลออกจากหัวแซม ก่อนที่จะจับแซมมัดไพล่หลัง

"แน่นไปมะ?"
"แม่มเอ๊ย!!! เจ็บชิบเป๋ง"

"ลุก.... ท่าทางนายจะมีนัดกับท่านประธานาธิปดีแล้วล่ะ"
กริมคุมตัวแซมไปหารี๊ดที่ห้องรูปไข่ โดยส่องปืนอยู่ที่ด้านหลังของแซม

"ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณหลอกผมมาตลอด"
"ชั้นมีเหตุผลของชั้นแซม เหตุผลของชั้นมันยิ่งใหญ่กว่าของนาย
ต่อให้ย้อนเวลากลับไป ชั้นก็จะทำแบบเดิมด้วยความเต็มใจเลยแหละ "

"ท่าทางผมจะไม่เคยรู้จักธาตุแท้ของคุณเลยนะ"
"นายไม่เคยรู้หรอก... จนถึงตอนนี้นายก็ยังไม่รู้สักนิดด้วยซ้ำ"

ทันทีที่ถึงห้องกริมดันแซมให้คุกเข่าลงกลางห้องทำงานของประธานาธิปดี
ซึ่งขณะนี้นอกจากประธานาธิปดีที่ถูกคุมตัวไว้โดยรี๊ด และหน่วยพิเศษ
จากแบลคแอโร่อีก 5นาย.... นอกนั้นทุกคนเป็นศพนานแล้ว


"กุกำลังสงสัยเลย ว่าเมื่อไหร่มึ่งจะมาซะที" รี๊ดถากถางแซม
"เธอทำดีมากกริม ท่าทางเธอจะแก้แค้นเรื่องที่สนามบินสำเร็จแล้วนะ"

"แค่เรื่องจิ๊บๆน่ะ" กริมตามน้ำโดยยังเอาปืนจ่อไปยังแซมอยู่

"โอ้ว.. ตัวเป็นๆดิ้นได้เลย แซมฟิชเชอผู้โด่งดัง เค้ามาช่วยเราทันเวลาพอดี
นายจะรู้สึกยังวะ ที่กำลังจะได้รับการบันทึกในประวัติศาสตร์อเมริกาว่า
เป็นผู้ก่อการร้ายสังหารประธานาธิปดีคาลเวล"

"ส้นตีนเหอะ ไอ้รี๊ด..." แซมสวนสั้นๆ แต่แรงได้ใจ

"อืม... จะแต่งนิยายเรื่องนี้ยังไงดีนะ เอาแบบนี้มั้ย.. เรามาช้าเกินไป
เลยไม่สามารถช่วยชีวิตประธานาธิปดีไว้ทัน แต่เราก็ยิงนักฆ่าที่ชื่อแซม
ไว้ได้ขณะที่เขาพยายามหลบหนี

น้ำเน่าไปหน่อย... แต่มันก็ดูสมเหตุสมผลดีนะ ว่ามั้ย"

"คุณคิดว่าแผนของคุณจะได้ผลเหรอ เดี๋ยวก็ความแตกแล้ว กล้องจับภาพ
เยอะแยะในทำเนียบขาว คุณไม่มีกำจัดมันหมดหรอก"
ประธานาธิปดีคาลเวล พูดแทรกขึ้นมา

"กล้องของท่านอะนะ ไม่ว่ามันจะถูกซุกไว้ไหน... มันก็ถูก EMPย่างจนสุกไปหมดแล้ว
ไม่มีข้อมูลอะไรให้สาวได้อีก เราคือเทิธเอชเชรอนนะท่าน
เราทำได้ทุกอย่างที่เราต้องการ

แล้วถ้าผมอยากจะทำจริงๆ ผมสามารถทำให้ท่านดูเหมือนถูกสังหารจาก
ตลกคาเฟ่ 2คน ที่จูงหมามาอีกตัวยังไหวเลยนะ ทางที่ดีท่านหุบปากดีกว่า
เผื่อจะมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้นอีกสักพัก"

"เหอะ... นี่มันเทิธเอชเชรอนที่ไหนกัน" ...แซมค่อนขอด
"เออ... มันไม่ใช่เทิธเอชเชอรอนเหมือนสมัยที่แลมเบิทคุมอยู่
แต่เท่าที่กุทราบ แลมเบิทมันนอนเน่าอยู่ในโลงแล้ว แล้วรู้มั้ย
เทิธเอชเชรอนก็กำลังจะเน่าตามมันไปด้วย"

"ทอม...." กริมเอ็ดรี๊ดเล็กๆ ที่พล่ามความลับบางส่วนออกมา
"มึ่งรู้มั้ย ยัยประธานาธิปดีเนี่ย มันกำลังจะยุบเทิธเอชเชรอนอยู่รอมร่อแล้ว
ซึ่งจะทำให้ประเทศนี้อ่อนแอต่อการโจมตีก่อการร้ายทุกรูปแบบ จากทุกทิศทุกทาง
ทำกับประเทศที่เมิงเสี่ยงชีวิตปกป้องมาตั้งหลายปีนะแซม"

"นั่นมันไม่ใช่...." คาลเวล พยายามชี้แจง แต่เธอก็หุบปากทันที
ที่รี๊ดเดินดิ่งมาหาเธอพร้อมปืนในมือ

"ท่านจะพูดอะไรก็เรื่องของท่านดิ ท่านกำลังจะจบเห่อยู่แล้ว
มากิโด้กำลังจะกุมบังเหียนต่อ เหตุผลแม่มก็โคตรจะพื้นเลยว่ะ
เพราะการเมืองของคาลเวลมันไม่ยอมตามน้ำไง คาลเวลเลยต้องตาย"

"งั้น... มึ่งก็เลยจุดระเบิด EMPฆ๋าเมืองทั้งเมือง แล้วฆ่าประธานาธิปดีซะงั้น"
แซมประชดใส่

"เออ... มันก็จริงที่มันออกจะแรงไปนิด แต่มันเป็นเรื่องที่ต้องทำว่ะแซม
มันเป็นการตบไหล่ประเทศนี้ให้ลืมหูลืมตากันซะทีว่าไอ้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเนี้ย
มันจะเกิดขึ้นที่ไหนกับใครก็ได้ ประเทศเราต้องเน้นการทหารนำ ให้มันรู้ว่ามันขาดเทิธเอชเชอรอนไม่ได้"

"คุณมันกบฏชัดๆ" ประธานาธิปดีอดด่าไม่ได้

"ท่านไม่ต้องมาบอกหรอกว่าใครเป็นกบฏ เดี๋ยวบันทึกประวัติศาสตร์จะบอกเอง
ว่าผมเป็นกบฏหรือเปล่า แล้วก็.. จริงๆผมโหวตเลือกท่านด้วยนะ เป็นไงรู้สึกดีขึ้น
บ้างมั้ยครับท่าน"

"ถ้าคุณคิดว่าชั้นจะร้องขอชีวิตล่ะก็...."
"โอ้ยยยท่านน... ผมไม่สนสักกระติ๊ดเลยว่าท่านจะไปลงนรกหรือขึ้นสวรรค์
หลังจากโดนยิงที่หัวกับหลังอย่างละนัด มันเรื่องของท่าน

เสียดาย.. ที่มากิโด้คงไม่ได้จ่ายผมเพิ่ม ถ้าจะถ่ายวิดิโอช่วงเวลาสุดท้ายของท่าไว้อะนะ
สำหรับพวกเขา ท่านมันก็แค่ตัวเกะกะทางการเมือง เค้าไม่ได้มองท่านเป็นคนด้วยซ้ำ

แต่อันดับแรก... กุจะเฉ่งมึ่งก่อนเลย ไอ้แซมฟิชเชอ เพราะแม่มเป็นตัวอันตรายโคตรๆ
จริงๆมันก็เสียของอยู่นะ ที่จะให้ฆ่าคนมีฝีมืออย่างนาย แต่ก็นั่นแหละ
ไอ้พวกเดนตายอย่างนายจะหาเอาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้ จำไว้อย่างนะแซม

กุทำเรื่องที่ถูกต้อง....

ว่าไง... จะไม่ทิ้งคำคมก่อนตายไว้หน่อยเรอะ หรือต้องให้แอนนาบอกว่าเอ็ง
ควรพูดอะไรต่อ

เอางี้มั้ย..พูดว่า 'ไอ้เปรตรี๊ดเอ๊ย ฆ่ากุสักทีเหอะ' ไรทำนองนี้ก็ได้หนิ ดีมั้ย"
รี๊ดจ่อปลายกระบอกปืนเข้าที่หัวแซมแล้ว

แต่จู่ๆแซมกับลุกขึ้นและใช้มือที่เข้าใจว่าถูกมัดไพล่หลังอยู่
บิดมือของรี๊ดจนปืนตกอยู่ในมือของเขาอย่างว่องไว

แต่ที่ไวกว่าคือ กริม...
เสี้ยววินาทีนั้น เธอหันปากกระบอกปืนจากแซมไปยังทหารของเทิธเอชเชรอน
แล้วส่งกระสุน 3นัด สังหารทหารไป 3คน โดยใช้เวลาเพียงครึ่งเดียวของจำนวนกระสุนต่อวินาที


และทุกนัดเจาะเข้าที่ศรีษะ.... เกลี้ยงเกลา หมดจด
เร็วขนาดที่ว่าแซมเอง ยังเพิ่งแย่งปืนออกจากมือรี๊ดเสร็จ
ทหารเทิธแอชเชรอนอีก 2นายตั้งสติได้ และยกปืนขึ้นประทับเล็ง

แต่ไม่ไวไปกว่ากระสุนของแซมที่เจาะเข้าที่หว่างคิ้วของทั้งคู่
ก่อนสองร่างนั้นจะตกพื้น แซมถีบเข้าที่ยอดอกของรี๊ดจนเซถลาไป
นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของประธานาธิปดี

ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก....

"ประธานาธิปดี ท่านไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ" กริมเข้าถึงตัวคาลเวลทันที
"เอ่อ.. ชั้นปลอดภัยดี ขอบคุณมาก"

"ไอ้ห่านเอ๊ย... โอ่ย...." รี๊ดรู้ตัวว่าสถานการณ์พลิกแล้ว
"ท่าทางนายน่าจะมีเวลาสัก 2นาที ก่อนที่ทหารของรัฐบาลจะมาถึง
ใช้มันให้เป็นประโยชน์หน่อยละกันนะ มากิโด้ติดต่อนายยังไง"

"เหอะๆ กุจะไม่บอกไรมึ่งทั้งนั้น ไม่ว่าจะเรื่องมากิโด้ หรือเรื่องลูกสาวมึ่ง"
ผัวะ!!!! แซมตบเข้าที่ขมับด้วยสันปืน

"น้ำหน้าอย่างมึ่ง อย่ามาสะเออะพูดถึงลูกกุ จำไว้"

"มึ่งนี่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยนะ ซาร่าน่ะไม่ได้สำคัญอะไรเลย ที่เอาเธอมา
เกี่ยวข้องด้วยนี่ก็เพื่อที่จะดึงนายให้อยู่กับเทิธเอชเชรอน เอาไว้บลัฟ
ให้นายไม่สามารถปฏิเสธที่จะร่วมงานในทำเนียบขาววันนี้ไงละเว้ย"

"มึ่งนี่เอง ไอ้หนอนบ่อนไส้ที่แลมเบิทตามหามานาน"
"อ๋อ.. นี่มึ่งเพิ่งรู้ตัวเรอะ เมพขิงๆเลยว่ะ หะๆๆ"

"ไอ้ห่านเอ้ย!!! มึ่งทำกุเสียเวลาไปสามปี สามปีที่กุนึกว่าลูกสาวกุตายไปแล้ว"
ขณะนั้นทหารของรัฐบาลกรูเข้ามาในห้อง และหันปากกระบอกปืนไปยัง
คนที่มีท่าทีคุกคามที่สุดในห้องอย่างแซมทันที

"วางอาวุธลง!!! หมอบลงกับพื้นเดี๋ยวนี้"

"เดี๋ยวผู้กอง... ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือนะ แต่ชั้นว่านอกจากพวกเราแล้ว
ชั้นไม่เห็นใครเลยนะ คุณว่าไง"
ประธานาธิปดีคาลเวล เข้ามาขวางไว้โดยเธอไม่ต้องการให้ใครรู้เห็น
เธออยากให้แซมจัดการกับธุระของเขาเอง

"เอ่อ.. ครับท่าน.. ผมก็ไม่เห็น ให้ผมพาท่านออกจากที่นี่ดีกว่า"
ตอนนี้ทั้งห้องเหลือเพียง รี๊ด กริม และแซม...

เขาจ่อปืนขึ้นที่หน้าของรี๊ด แต่ดูเหมือนรี๊ดจ้องหน้าสู้ และพร้อมที่จะตาย
รี๊ดเป็นเสี้ยนหนามที่ตามแทงเขาและลูก ทำให้แลมเบิทต้องหลอกลวงเขา
แต่แซมกลับลดปืนลง... และหันหน้าหนี

"ห่ะๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ เมิงจะลองใจว่ากุกลัวตายหรือเปล่าใช่ปะ กั๊กๆๆ"
"เออ.. ลองกันเสร็จละใช่มั้ย"

เปรี้ยง!!!!! กริมเดินเข้ามาซัดหนึ่งนัดเข้ากลางหน้าผากรี๊ด
ร่างไร้วิญานล้มเผละคาโต๊ะทำงานของประธานาธิปดีที่เค้าต้องการฆ่า

"เธอไม่เห็นต้องทำงั้นเลย กริม"
"ชั้นว่าชั้นต้องนะ"

"จำเรื่องที่คุยกันก่อนหน้านี้ได้มั้ยที่ว่า เมื่อเรื่องนี้จบ
ก็แยกย้าย... ตอนนี้เสร็จธุระแล้ว งั้นผมคงต้องขอตัว"

"นายยังไปไม่ได้นะ ยังมีเรื่องต้องทำอีกมาก"
"ผมทำมามากเกินละ ไม่เชื่อไปถามแลมเบิทสิ"

"นะแซม... ชั้นไม่รู้จะไปเชื่อใจใครได้อีก"
"เชื่อใจงั้นเรอะ? เหอะๆ ตลกว่ะ หน้าอย่างเธอมีสิทธิ์ใช้คำนี้ด้วยเรอะ ลาก่อนกริม"
ดูเหมือนแซมยังไม่ให้อภัยกริมที่มีส่วนเกี่ยวข้องทำให้เขาต้องพรากจากลูกไป3ปี
แซมเดินออกจากห้องรูปไข่ไปอย่างไร้เยื่อใย....

Quote

จบบริบูรณ์

Credit
ข้อมูลทางการทหารจาก Wikipidia