.........ไม่เคยคิดเลย ตั้งแต่เกิดมา ว่าตัวเองจะบ้าการถ่ายรูปได้เพียงนี้

ถามว่าชอบกล้องไหม ผมตอบเลยว่าเฉยๆ ความรู้สึก แบบว่า มีก็ได้ไม่มีก็ได้

แต่แล้ววันนึง ชีวิตได้เผลี่ยนไป

โดนซองขาวที่ทำงาน ได้เงินมานิดหน่อย

เดือนสองเดือน ที่ตกงานรู้สึกว่ามีความสุข กับการนอนอยุ่บ้านเฉยๆ

ไม่ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน ไม่ต้องมาทนคอยคนที่ไม่ใช่พ่อแม่ มาว่า...

แต่พอเข้าเดือนที่ สาม ชีวิตเริ่มเซ็งๆ เบื่อๆ

วันนึง เพื่อนที่เล่นกล้องเอารูป ไปเที่ยว สถาณที่ต่างๆ มาโพสท์ให้ดู

ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น มันก็เอามาโพสท์ประจำ แต่ครั้งนี้ไม่รู้เป็นอะไร ทำไมมันรู้สึกว่า

อยากได้

อยากได้กล้องสักตัว ไม่ต้องถึงขั้นดี มาก แต่ขอให้รูปออกมาชัดๆก็พอ

ทั้งๆที่ตอนนั้น ไม่มีความรู้เรื่องกล้องเลย สัดนิด ถ้าคิดเป็น เปอร์เซ็นต์ก็ ศูนย์เปอร์เซ็นต์

จึงได้ทำการตั้งงบให้กับตัวเอง เอาวะ สองหมื่นบาท พอ กับกล้องสักตัว

หลังจากที่ซื้อกล้องมาแล้ว ก็มานั่ง งงๆ กับตัวเอง ว่า xxxซื้อมาทำไมเนี่ย

ใช้ยังไงวะเนี่ย ที่ร้านก็สอน แต่กลับมาก็ลืม

หลังจากนั้น ก็พยายามเรียนรู้ด้ยตัวเอง ถ่ายทุกวัน เหมือนคนบ้า

ถ่ายแต่ในบ้าน และรอบๆ บ้าน ตลอด

แล้ก็ถึงจุดอิ่มตัว ในการถ่ายรูปในบ้าน

อยากลองไปถ่ายสถาณที่ต่างๆดูมั่ง เริ่มจาก สวนหลวง ร.9 เป็นจุดเริ่มต้น

ตั้งแต่นั้นมา ผมกลายเป็นคน ที่โหยแต่การไปเที่ยว ต่างจังหวัด

ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ตอนทำงาน เพื่อนๆ เป็นคนต่างจังหวัด มากมาย

แทบจะมีครบทุกจังหวัด เพื่อนก็ชวนไปเที่ยว แต่ไม่มีความรู้สึกอยากจะไป

ขนาดมันบอกว่าเลี้ยง ทุกอย่างผมก็ยังไม่อยากไปอยู่ดี เบื่อการนั่งรถ นานๆ

แต่ตั้งแต่มีกล้อง เหมือนกับว่า กล้องได้สั่งผม ให้ก้าวขาออกจากบ้าน ออกขจากกรุงเทพ

ออกไปเปิดหูเปิดตา ในสิ่งที่เราไม่เคยเห็น ทุกๆครั้งที่ผมไปต่างจังหวัด

ผมรู้สึก ดีใจมาก นั่งรถมือกุมกล้องไป เจออะไรข้างทาง ถ่ายหมด

จะสวยไม่สวย ไม่สน ขอแค่มองแล้วชอบ ผมก็พร้อมจะกด ชัตเต้อร์เสมอ

เสียงชัตเต้อร์ ทำให้ผมมีความสุขมาก เป็นเสียงที่เพราะมาก แม้มันจะเป็นเสียง แชะสั้นๆ

แต่มันทำให้ผมมีความสุข ทุกๆครั้ง ที่กลับ จากการท่องเที่ยว ผมจะรีบ อาบน้ำ แล้ว กลับมาเปิดคอม

ต่อให้เหนื่อย ง่วง และ เมือ่แค่ไหน

ผมต้อง จัดการ โอนไฟล์ลงคอมแล้ว มานั่งดูภาพ ที่ถ่ายมา อย่างมีความสุข

อย่างเมือ่เช้า กลับจากใต้ มา ถึงบ้าน 7โมงเช้า ทั้งเหนื่อยเมื่อยง่วง

แต่ก็จัดการ รูปให้เสร็จแล้วเอามาโพสท์ให้ดูกัน ไม่ใช่ ว่าจะโอ้อวด

แต่มันเป็นความสุข ที่ผม อยากแบ่งปัน ภาพให้ดู อยากแบ่งปันประสพการณ์ที่ผมไปเห็นให้เพื่อนๆดู



การมีกล้องไปไหนมาไหน สักตัวแล้วเราบันทึกความทรงจำเอาไว้ มันช่างมีความสุขเสียจริงๆ

ภาพเก่าๆที่ถ่ายไว้ การถ่ายรูปผมไม่เคยมีเทคนิคในการถ่าย ไม่เคยคิดก่อนถ่าย มองมุมไหนแล้วชอบ กดถ่ายเลย

อาจจะมีบางภาพที่มาแต่งใน PS หน่อย แต่ก็แต่งไม่เก่งสักที























.....Indyhell