64 replies to this topic

[jonaddon]

ใครที่คิดว่าตัวเองลำบาก หรือเจอเรื่องร้ายๆในชีวิตมาเยอะก้อขอให้อดทนไว้
สักวัน วัีนนั้นก้อจะมาถึง

ผมเชื่อว่าคนที่จะทำอะไรประสบความสำเร็จ
ต้องเคยเคยผ่านเรื่องทุกข์ยากลำบากกันทั้งนั้น

และเรื่องแย่ๆเหล่านั้นจะเป็นพลังขับเคลื่อนและคอยสั่งสอน
ให้คนเรามีมานะบากบั่น จนประสบความสำเร็จได้ในที่สุด

ถ้าคนเราไม่เคยทุกข์มาก่อน ก้อจะไม่รู้เลยว่าอะไรคือสุข
ถ้าเราไม่เคยลำบาก เราก้อจะไม่รู้ว่าอะไรคือความสบาย

สู้ๆต่อไปนะทุกๆคน

[Big14]

เอาย่อๆแล้วกัน สมัยเด็กๆเมื่อซัก25ปีก่อน นี่ลำบากมาก แต่ ไม่รู้ว่าตัวเองลำบาก เพราะความเป็นเด็ก พอโตมาถึงได้รู้ว่า อ๋อ ที่เมื่อก่อนเราเป็นยังงั้น เราไม่มีอย่างนี้ เพราะเราไม่มีทางจะมีได้นี่เอง จำได้แม่นอยู่เรื่องคือปวดฟันแต่ไม่มีเงินไปหาหมอฟันนอนร้องอยู่ครี่งวัน แต่เรื่องมันก็นานมาแล้ว ทุกวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว ซื้อได้ทุกอย่างที่อยากได้ แต่ก็ไม่ค่อยซื้ออะน่ะ เพราะงกอ่ะ

[Kbeehuk]

ชีวิตยุทธ น่าสร้างหนัง อิๆ

[nointrend]

ชีวิตยุทธ น่าสร้างหนัง อิๆ

ผมเคยไปเขียนใบสมัครกับหนังสือเกมส์เจ้าหนึ่งด้วย ตอนนั้นสนิทกับคุณลีเค้าพาไปฝากแต่ไม่ได้ไปทำอ่ะพอดีงานเข้า

[ping99]

1. ผมจำคุณ haste ได้ครับ ตอนนั้นเห็นเปิดร้าน ดูแล้วผมยังนึกในใจว่า union mall จะรอดไหมเนี่ย ตอนนั้น ยังลุ้นเหมือนเพื่อนๆใน thainin ให้กิจการคุณไปต่อได้ ดีใจด้วยนะครับ ที่มา MBK แล้ว ผมว่าร้านที่อาศัยหน้าร้านเนี่ย ยังไง ก็ต้องอาศัยทำเล ค่าเช่าแพง คนเยอะ ดีกว่าค่าเช่าถูก คนน้อย ขอให้รุ่งเรืองนะครับ

ประวัติคุณมันส์มากเลย ไม่โดนพวกแอฟริกันหมกแล้วโกงเงินก็บุญโขแล้ว

2. คุณเจ้าของกระทู้ผมว่าเก่งเหมือนกันนะ เหมือนดิ้นรนดีชีวิตคุณ ผมไป MBK วันก่อนยังนึกถึงคุณ เพราะคุณบอกว่าเปิดร้านมือถือที่ MBK ผมยังนึกจะถามเหมือนกันว่า เขาขายกันยังไงเนี่ย ร้านมือถือเยอะมากๆ ไม่แย่งลูกค้ากันแย่เหรอไง แต่ดูลักษณะนิสัยคุณ น่าจะมีลูกค้าชอบนิสัยอยู่บ้าง (อาจจะพวกสาวๆ)

3. คุณ Cocoa ครับ ผมอ่านที่คุณเล่าก็งงเหมือนกัน ยอดขายเสื้อผ้ามันแกว่งขนาดนั้นเลยเหรอ จากกำไรวันละ 30000 เหลือ 0 บาทเนี่ยนะ

4. สมัยผมเด็กๆ ลำบากครับ ลำบากจนไม่รู้ว่าตัวเองลำบาก อยู่กันสามคนพี่น้อง ก่อไฟหุงข้าวเอง ไม่มีเตาแก๊ส เตาไฟฟ้าครับท่าน ใช้เตาถ่าน อยู่บ้านกลางทุ่ง ไม่มีมุ้งลวดครับท่าน ยุงเพียบ บ้านไม้ ปลูกกลางทุ่ง หน้าต่างเปิดกลางคืน ไม่มีมุ้งลวด มองออกไป น่ากลัวสุดๆ กลัวอะไรโผล่มาแบบในหนังผีน่ะครับ

แต่ยังดีว่าพวกผมรักเรียน และหัวดี เรียนเก่ง เลยผ่านมาได้

เล่าชีวิตทำงานให้ฟังหน่อย มีช่วงนึง ผมเครียดมาก เพราะหัวหน้า ตั้งเพื่อนผมที่ผมเป็นคนสอนงานให้เขา จะมาให้เป็นหัวหน้าผม แล้วผมก็ดันไปรู้เงินเดือนคนอื่นๆในแผนก ปรากฏว่าผมกับเพื่อนอีกคนแป๊กอยู่สองคน ได้ 13000 เพื่อนรุ่นไล่ๆกัน ได้เกือบๆ สองหมื่น

สุดท้ายทนไม่ไหว ลาออกแม่มเลย แล้วสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ไปเป็นลูกจ้างใครอีก ระหว่างนั้น ก็รับ job ไปเรื่อยๆ บางเดือนกินแกลบ รายได้ไม่ถึง 4 พันต่อเดือน แต่อาศัยว่าเราเรียน โท ไปด้วย

งานก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง ตอนหลังเพื่อนคนนึงแนะนำงานให้ทำอย่างนึง เราก็ต่อยอด ทำเรื่อยมาจนบัดนี้

มีอยู่ช่วงนึง ปี 46 งานผมไม่ค่อยมี เพราะเศรษฐกิจไม่ดี แรกๆผมก็คิดมากนะ พอตั้งหลักได้ มานั่งคิด เออ ไม่มีงานก็ดีเหมือนกัน จะได้พัก แล้วก็เอาเวลาไปดูหนัง พักผ่อนบ้าง

แล้วระหว่างนั้น ผมก็เอาหนังสือเล่นหุ้น ภาษาอังกฤษ ที่ซื้อมาสองปีแล้ว มาเปิดอ่าน แล้วก็เริ่มลงทุนในหุ้น

เพื่อนๆที่เล่นหุ้นคงรู้ว่า ปี 46 นั้น เป็นปีที่หุ้นไทยขึ้นกันเยอะสุดๆ คนเล่นไม่เป็นยังกำไรอื้อ

ส่วนผม ปรากฏว่าผมไปซื้อเอาหุ้นเดินเรือตัวนึงเข้า มันขึ้นกระจายครับ กำไรเกือบๆ 20 เท่า ก็เลยมีเงินเก็บมาจนทุกวันนี้

ผมอยากบอกเพื่อนๆ จากสิ่งที่ผมประสบมาก็คือ

1. เวลาเราเจอปัญหาหรืออุปสรรค อย่าไปคิดว่ามันจะเป็นเรื่องเลวร้าย มันอาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้ ถ้าเรารับมือกับมันในด้านดี อย่างเช่นผม งานไม่มี แทนที่จะมองเป็นเรื่องเลวร้าย ผมก็หาความรู้ด้านหุ้นให้ตัวเอง แล้วโชคชะตาก็ช่วย

แต่ในขณะเดียวกันในมุมกลับ เวลาเราเจอเรื่องดีๆ เราก็อย่าไปดีอกดีใจ ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย เพราะจริงๆ มันอาจจะเป็นเรื่องไม่ดี ที่มีเรื่องดีฉาบหน้ามาก็ได้ครับ

สรุปก็คือ ใช้ชีวิต ต้องมีสติ รักษาใจให้เป็นกลาง เจอเรื่องร้าย อย่าโศกเศร้าเสียใจจนเกินควร เจอเรื่องดี อย่าลิงโลดจนเกินไป

2. ผมเองชอบด้านศาสนาครับ ผมอ่านหนังสืออาจารย์ฝั้น ท่านบอกว่า อยากรวยให้ทำบุญด้วยการให้ทาน ผมก็ทำสม่ำเสมอครับ ตั้งแต่ผมออกจากบริษัทเลย รับ job ได้งานนึง ก็แบ่งไปทำบุญ มากบ้างน้อยบ้างครับ เจอตู้บริจาคที่ไหน ผมก็หยอดประจำ ผมเองเชื่อโดยส่วนตัวว่าผลบุญจากการให้ทานเหล่านี้มีจริงๆ และก็ส่งผลช่วยเหลือผมในด้านฐานะการเงินมาโดยตลอด ตอนผมออกมารับ job ช่วงแรกๆนั้น ตอนไม่มีงาน กลางคืนผมนั่งสมาธิ แล้วอธิษฐานขอให้หลวงพ่อปานช่วย

ก็เป็นเรื่องแปลก ที่ส่วนมาก วันรุ่งขึ้น ผมก็มีลูกค้าติดต่อเข้ามา เรื่องพวกนี้ คนไม่เชื่อ ก็ไม่เป็นไรนะครับ

เรื่องหุ้นที่ผมซื้อตอนนั้น ผมก็ขอหลวงพ่ออีกเหมือนกัน ผมเองก็ไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้ เพราะหุ้นตัวนึงขึ้นไป 20 เท่า มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ

สิ่งที่อยากบอกเพื่อนๆที่กำลังลำบาก ให้ลองหาเวลาทำทานบ้าง ไม่ต้องมาก มีน้อยทำน้อย บาทสองบาท สามบาท แต่ให้ทำสม่ำเสมอ เพราะถ้าเรายังมีบุญอยู่บ้าง เวลาลำบาก มันจะไม่มาก

เพื่อนๆที่ลำบากด้านการเงิน ลองทบทวนดูนิสัยตัวเองว่า เป็นคนไม่ค่อยชอบทำทานใช่หรือไม่ เพราะนิสัยพวกนี้ มันติดตัวมานาน คนไม่ชอบทำ ก็ไม่ทำ ชวนยังไงก็ไม่ทำ คนชอบทำ ก็ทำไปเรื่อย ผมเห็นมาหลายคนแล้วครับ พบว่า คนรวยๆส่วนมาก ชอบทำทานกันนะครับ

ตอนนี้ น้ำมันไป $130 ต่อบาเรลแล้วครับ ผมว่าเศรษฐกิจมันจะพังกันทั้งโลกแหงๆ ยกเว้นพวกแขกเจ้าของบ่อน้ำมัน

Edited by ping99, 27 May 2008 - 02:07 AM.

[nonbindil]

เป็นกระทู้ที่ดีมากอย่างน้อยก็มีคนที่ลำบากกว่าผมก็มี
เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ ร่ำรวยๆๆๆๆๆๆๆๆ

[nointrend]

อยากอ่านของคนอื่นในบอร์ดเพิ่มจริงๆนะนี่ ใครมีโพสท์ต่อทีนะครับ :

[sin]

เล่นแชร์โดนชิ่ง มีรถเครื่องหนึ่งคันโดนโกง
ตอนนี้ผ่อนรถ อีก 5 ปี
สู้ ๆ ลียองเจ สู้ ๆ

[gvirus]

อ่านชีวิตแต่ละท่านแล้วรู้สึกอยากเก็บตังไว้เพื่ออนาคตจริงๆจังๆบ้างละ เรียนก็เกรดห่วยๆจะได้งานอะไรทำยังไม่รู้เลยผม T-T




เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ...

[capio]

เป็นกำลังใจให้คุณ เป็นกำลังใจให้เธอ

ขอให้รวย ๆ กันทุกคนครับ

[Ducati999]

ไม่ค่อยได้เข้ามาห้องนนี้ตั้งแต่มี PS3 360 อืมมาเจอกระทู้นี้ก็อ่านแบบผ่านๆ ชีวิตยังไม่ตายก็ดิ้นกันไปครับ

ผมตอนนี้ป่วยเป็นโรคที่คนไม่ค่อยเป็นกัน หมอเขาเรียก AS รึกระดูกสันหลังยึด เมื่อไม่นานหมอแนะนำให้ฉีดยาตัวใหม่(ผมเป็นมา 15 ปีแล้ว กินยาอย่างเดียว) เพิ่งนำมาใช้

ทุกอย่างดีกับโรคผมหมดยกเว้น มันแพง ขวดละ3หมื่น ผมฉีดที 3 ขวด เป็น 9หมื่นและ ฉีดปีแรก 9 ครั้ง ปีต่อๆไป 6 ครั้ง และไม่หายขาดแค่ดีขึ้นเหมือนคนปกติ


ผมทำงานหาตังรักษาตัวเอง ไม่มีให้ใครและไม่มีแฟน (เกี่ยวมั้ย 5 55 )


สู้ๆ ครับบอกได้แค่นี้

[nointrend]

ตอนนี้ผ่านไปอีกหลายเดือน เงินก็ยังฝืดเหมือนเดิมเลยครับ อาศัยขายของในเน็ตไปวันๆ

ตอนนี้เจ็บใจมากๆเพื่อนติดเงินหายหัวไปหมด คนนึงติดห้าหมื่นกว่าบาทแค่ให้โอน 1600 พูดเหมือนเราไปขอมัน เดี๋ยวจะไปเยี่ยมเยีนมันซักหน่อยแล้ว

เมื่อวันก่อนก็ทะเลาะกับที่บ้านไม่แรงแต่งอนๆเรื่องเงินนี่แหละ แม่เค้าไม่เข้าใจว่าเราลำบากไม่มีเงินให้เหมือนเดิมแล้ว

มาเดือนนี้ล่าสุดขายแว่น BB ทำท่าจะดีแต่ไปๆมาๆเจอคนที่เอามาปล่อยต่อเราเห็นว่ากำไรดีเลยแทงกั้กขายเองซะงั้น

[bluray-project]

Post ข้อความผิด แต่ดัน Post ไม่ครบแก้ไม่ได้ เซ็งเป็ด

[Lockman]

ชีวิตผม ครอบครัวไม่สมบูรครับ พ่อแม่ไปคนละทางตั้งแต่ผมยังเล็กๆไม่รู้เรื่อง

ตั้งแต่เด็กก็อยู่กับย่าตลอด 15 ปีโดยที่ผมไม่เคยเห็นหน้าแม่เลย ส่วนพ่อก็อยู่กะแฟนใหม่ เอาเงินมาส่งเดือนละครั้ง

จนผมจบ ม.3 ว่าจะต่อ 4 แต่พ่อก็มาบังคับให้เรียน ปวช ไฟฟ้ากำลังซ่ะงั้น ขอเรียนคอมธุก็ไม่ยอม ผมเป็นคนหัวอ่อนเลยไม่ขัด

ทำให้ผมได้ไปฝึกงานที่บริษัทที่พ่อทำงานอยู่ เป็นครั้งแรกที่ผมได้อยู่กะพ่อ อยู่หอพักพนักงานด้วยกัน ตอนนั้นผมอายุ 15 ปี

แม่เลี้ยงตอนแรกก็ดี แล้วก็ค่อยๆออกลายทีละน้อย ทีละน้อย บางทีทนไม่ไหวก็เล่าให้พ่อฟัง แต่คำพูดผมไม่มีน้ำหนักเลย ผมก็เริ่มกดดันขึ้นเร่อยๆ แต่ไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน เรียนก็ยังไม่จบ

แต่ผมก็คิดนะ ว่ายังไงซ่ะก็จะไม่ทิ้งการเรียน จะได้เรียนต่อที่ดีๆจะได้ไปให้มันพ้นๆซ๊ะ ผมจบปวช ด้วยเกรต 3.44 ครับ

จากนั้นผมไปสอบติดพระจอมเกล้าพระนครเหนือครับไฟฟ้าอีกนี่แหละ ทั้งที่ไม่ชอบเท่าไหร่ อย่างที่บอกครับ ผมหัวอ่อน พ่อสั่งๆๆ ผมก็ตามๆ

ผมเลยต้องอยู่หอพักพนักงานกับพ่อเหมือนเดิม แม่เลี้ยงก็เริ่มหาเรื่องขึ้นเรื่อยๆเอาผมไปพูดใสร้ายป้ายสีต่างๆนาจนคนในบริษัทที่หอพัก ที่เคยพูดกะผม ก็มองแบบเหยียดๆ ไม่พูดกับผม

สถานะการผมในตอนนั้นเหมือนตัวน่ารังเกียจในที่แห่งนั้น ตอนนั้นผมเครียดสุดๆในชีวิตเลยก็ว่าได้ ในที่สุดผมก็เรียนที่พระจอมเกล้าไปไม่รอดครับ เพราะไม่มีกะใจจะเรียน เครียด+ไม่ค่อยชอบ เลยไปไม่รอด

สร้างความไม่พอใจให้พ่อผมมากๆ (ผมมานั่งคิดถึงตัวเองในตอนนั้น ทำไมอ่อนแอได้ขนาดนี้ น่าจะซัดนังแม่เลี้ยงไปซักที)

ผมเคว้งอยู่พักนึง พอตั้งตัวได้ผมก็ไปคุยกับพ่อเรื่องเรียนต่อ เชื่อไหมครับ ไม่มีคำพูดที่ให้กำลังใจหรือปรอบผมซักคำเดียว มีแต่คำดูถูก เหยียดหยามต่างๆนาๆ จากปากขอพ่อผม เป็นต้นว่า น้ำหน้าอย่างนี้หรอ จะเรียนไปถึงไหนได้ ดูลูกคนโน้นคนนี้คนนั้นสิ เขาจบโน่นจบนี่ ฯลฯ

พ่อไม่เคยเห็นส่วนดีในตัวผมเลย ทั้งที่ผมประพฤษติตัวอยู่ในกรอบ เชื่อฟังทุกอย่าง เหล้ายา เที่ยวก็ไม่เที่ยว

ตอนเรียน ปวช มีเทอมนึงเคยได้ 4.00 ขอ PS2 ยังไม่ให้ผมเลย

ตอนนั้นเหมือนฟิวขาดครับ ผมเก็บข้าวของเท่าที่จะเก็บได้หนีกลับไปอยู่บ้านอา (ช่วงที่เรียนพระจอมเกล้า บ้านย่าผมไฟไหม้ครับ ไม่เหลือซาก เลยไปอยู่กับอา)

อยู่ไปแบบเคว้งๆระยะนึง ไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิต อาก็เขาก็มีลูกมีภาระ ตอนนั้นเอง มีเพื่อนคนนึงโทรมา ชวนไปเรียนที่มหาลัยเอกชนแห่งนึง กู้เรียนได้ มีค่าครองชีพให้ ผมไม่ลังเลเลยเพราะคิดไรไม่ออกแล้ว เลยไปสมัครกะเพื่อนในที่สุด

ช่วงที่รอมหาลัยเปิดเทอม ผมเจอพี่คนนึงเขานับถือคริส และเป็นวันอีสเตอร์ เลยชวนผมไปที่โบถดู และได้มีโอกาศเล่าปัญหาให้ฟัง ทุกคนมารายล้อมผม และช่วยกันอธิฐาน และก็แนะนำให้ผมอธิฐาน

ตอนนั้นผมเหมือนลองดี ผมอธิฐานไปว่า ถ้าพระเยซูมีจริง ช่วยทำให้ผมเจอแม่ผมด้วย อยู่มาไม่กี่วันเป็นวันเปิดเทอมของโรงเรียนทั่วไป ผมนั่งรถไปส่งลูกอาผมด้วยเพราะขึ้น ม.1

อยู่ๆเหมือนมีอะไรมาดลใจอาผม เขาบอกแทกซี่ให้ไปที่บ้านหลังนึง พอถึงที่อาผมบอก นี่แหละ บ้านแม่เอ็ง

เจอยายนั่งอยู่หน้าบ้าน อาผมก็เข้าไปทักทาย ยายจำผมและอาไม่ได้ พอได้นั่งคุยกัน อาก็บอกว่านี่แหละ เจ้าแซม(ชื่อผมเอง) ยายผมก็ตกใจ พอถามอาถามถึงแม่ วันนี้แม่ก็บังเอิญลาพักร้อนเพื่อไปส่งน้องวันเปิดเทอมเหมือนกัน(ลูกแฟนใหม่แต่เลิกกัน10กว่าปีแล้วเพราะแอบมีเมียน้อย)

ซักพักแม่ผมก็กลับมา เปิดประตูรั้วบ้านเข้ามา ตอนนั้นผมตื่นเต้นยิ่งกว่าออกไปพูดหน้าชั้นเรียนหลายเท่าเลย ผมก้มหน้าเห็นแต่ปลายเท้าแม่ผม ผมไม่กล้าจะเงยหน้า

แม่ผมก็งงว่า 2 คนนี้ใคร แถมยายก็อำว่าแม่เคยไปทำเรื่องกับเด็กคนนี้เอาไว้ เขาตามมาเอาเรื่อง แม่ผมก็นึกไม่ออกอยู่ดี เพราะจำหน้าไม่ได้ อาผมเลยบอก นี่อ่ะ เจ้าแซม

แม่ผมค่อยๆเดินเข้ามาหา พอใกล้ถึงตัว ร่างกายผมมันมีแรงพลักดัน ผมโผเข้าสวมกอดแม่ผม เราทั้งคู่ร้องไห้ ความรู้สึกผมในตอนนั้นหาอะไรเปรียบไม่ได้เลยครับ ผมมีความสุขมากๆ

ผมจะไม่มีวันลืมเลย 17 พฤษภาคม 2547 ผมในตอนนั้น อายุ 19 ปี

หลังจากนั้นผมกับแม่โทรคุยกันตลอด จนเพื่อนนึกว่าผมมีแฟนแล้ว แม่ผมชวนมาอยู่ด้วยเพราะจะได้ใกล้มหาลัยประหยัดค่ารถ

เชื่อไหมครับ สิ่งที่ผมได้ยินจากปากของยายผม "เดือนละ 500แล้วกัน" ทั้งที่แม่ผมก็จ่ายเดือนละ 1000 อยู่แล้ว ผมก็จ่ายครับ ไม่อยากมีปัญหา แต่ตอนนั้นผมเริ่มไม่ศรัทธานิดๆ ลูกเขาก็เยอะและก็ส่งทุกเดือน ยังมาเอาจากผมอีก

ตลอดเวลาที่อยู่บ้านแม่ ผมกับแม่สนิทสนมกันมาก อย่างว่าแหละครับ 19ปีกว่าเชียวนะ ไปไหนมาไหนด้วยกัน เดินจูงมือ บางทีก็กอดกันบ้าง(แม่ผมค่อนข้างขี้เล่นด้วย) พวกยายเห็นก็ไม่พอใจครับ เขาบอกว่ามัน ทุเรส อันนี้ผมแอบได้ยินตอนเรียกแม่ผมไปคุย

แล้วตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น ผมโดนน้าแท้ๆหาเรื่องอีกด้วย เรื่องไม่เป็นเรื่องเลยครับ อย่างมีอยู่วันนึง ผมถือของ 2 มือ เลยใช้เท้าดันปิดประตู จนในที่สุด ฟิวผมก็ขาดครับ มีปากเสียงกันไป น้าชายอีกคนเข้ามาพลักอกผม ทำท่าจะต่อยด้วย หลังจากคืนนั้นยายบอกผ่านแม่ผมมาว่า "ไปอยู่ที่อื่นเถอะ อยู่ที่นี่ไปก็ไม่มีความสุขหรอก" ผมไม่ออกจากห้องแม่ผมเลย 2 วัน ใช้เวลาเก็บของ ผมโทรให้อาผมมารับตอนตี 2

ฟ้าฝนก็ไม่เป็นใจเลยครับ ตกไม่ลืมหูลืมตา

นี่เป็นอีกครั้งนึง ที่ผมและมีกอดกันร้องไห้อีกครั้ง กลางสายฝน ส่งผมขึ้นรถอา ซึ่งไม่กี่วันก็จะครบวันที่เจอแม่ คืนนั้นผมจากบ้านนี้ไปอย่างผู้แพ้ครับ แพ้หมดรูปเลย เป็นการพลัดพลากระหว่างผมกับแม่ครั้งที่ 2

ตอนนั้นอีก 2 วันสอบปลายภาคด้วย ไม่มีกะจิตกะใจอ่านหนังสือเลยครับ

พอปิดเทอม ผมก็เลยหาอพาท์เมนท์อยู่ครับ เพราะรู้สึกได้ถึงความอึกอัดของอาสะใภ้ ผมเลยโทรไปขอเงินอาอีกคนเดือนละ2000 ช่วยค่าอพาทเมนท์ ส่วนพ่อผมหรอครับ ตั้งแต่คุยกันครั้งสุดท้ายไม่เคยโทรหาผมอีกเลย แล้วไปโกหกทางบ้านย่าว่าโทรหาผมไม่ติด

แม่เลยตัดสินใจทิ้งบ้านหลังนั้นมาอยู่กับผม เพราะไม่อยากจะพลากจากกันอีกแล้ว โดยพาน้องคนละพ่อมาด้วย แล้วก็เอาเงินที่เคยส่งยายมาช่วยค่าห้องผมแทน

แม่ช่วยเหลืออะไรผมไม่ได้มากครับ นอกจากอาหารบางมื้อ ขนมต่างๆ เพราะต้องส่งน้องคนละพ่อเรียน เงินเดือนแม่ผมเป็นรายวันครับ ทั้งที่ทำงานมา 15 ปีแล้ว บริษัท อั-ลม่.อ-นไ1ท.ยแ5ลน*ย์ ครับอย่าได้ไปสมัครเชียว

ส่วนผมเองก็ใช้เงินที่กู้เรียน+ที่ขออาอีกคนใช้ ตกเดือนละ 4000 ค่าห้อง+น้ำไฟ+เน็ต ตก 3300-3500 ดีนะที่ปีสุดท้ายแล้ว เลยไม่ต้องไปเรียนทุกวันประหยัดค่ารถค่ากินไป

ผมคิดตลอดเวลา ว่าผมต้องตั้งใจเรียน จบไปได้เอาเกรตดีๆไปสมัครงานบริษัทดี แต่ก็พยามได้แค่ 3.16 เพราะไม่ถนัดคำนวนสักเท่าไหร่ - -"

ผมเอารูปนังแม่เลี้ยงให้แม่ดู แม่บอกนี่แหละ ที่พ่อมามันมาเหยียบถึงบ้านวันสุดท้าย และไม่มาอีกเลย แม่ไม่เคยทะเลาะกับพ่อเลย นี่แหละนะ ความไม่รู้จักพอของคน

จับต้นชนปลาย ผมถึงรู้ว่าพ่อเองนั่นเองที่เป็นฝ่ายทิ้งแม่ผมไป

----------------------------------------------------------------------

ตอนนี้อยู่ที่อพาทเมนท์ห้องนี้ มา 1 ปี กว่าแล้วครับ

แล้วก็เรียนจบแล้วหมาดๆ งานการยังไม่มี รอทรานสคริปอยู่

นั่งคิดนอนคิดทุกวันว่า ผมจะทำอะไร ยังไงดี ชีวิตจะไปทางไหน ทำงานอะไรดี

จะผันตัวเองยังไงให้มีเงินเดือน 3-4 หมื่น อย่างคนอื่นเขาได้รึป่าว ?

จบคอมฯธุมา จะหางานดีๆได้มั๊ย คิดหลายต่างๆนาๆ คิดไม่ตก

ไหนจะเงินที่กู้เรียนที่ต้องผ่อนคืนรัฐ

ผมอยากซื้อบ้านให้แม่ มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้

ไม่รู้จะวางแผนยังไงดี

ตอนนี้อายุ 23ย่าง 24

Edited by Lockman, 21 July 2008 - 03:59 PM.

[mrzane]

เป็นกำลังใจให้ทุกท่านครับ แต่ละคนก็มีความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้นล่ะครับ

ผมก็มีญาติสนิทที่ใช้เงินแบบไม่ดูฐานะการเงินของทางบ้านเหมือนกันครับ เหนื่อยมากๆ ครับ

สู้ๆ ครับผม!!!

[barboon]

เป็นกำลังใจให้คุณแซมครับ สู้ๆนะครับ

ไหนๆคุณก็เรียนจบแล้ว ผมว่า ต้องได้งานดีๆทำแน่นอนครับ

อีกไม่นานผมว่าคุณคงมีเงินพอที่จะเลี้ยงแม่คุณได้

อให้วันนั้นมาถึงเร็วๆนะครับ

[naknaknak]

อ่านของ คุน lockman แล้วสุดๆไปเลย แล้วที่ไปเป็นโบส คริสเตียน หรือ คาทอลิก หรอ ครับ อยากให้แบ่งปันพระพร อีกจัง แล้วตอนนี้ยัง เชื่ออยุ่ไหม?


ส่วนเรื่องของคนอื่นๆ ดูแล้ว ก็สู้ชีวิตกันทุกคนเลย น่าจะประสบผลสำเร็จกันทั้งนั้น ผมจะเริ่มแต่ไม่ได้เริ่มสักที ที่บ้านมองว่าเป็นเด็กตลอด >.<

[ping99]

พอดีคุณ LOCKMAN พูดถึงการอธิษฐานนะครับ ผมอยากขอเสริมให้หน่อย เพราะผมก็ใช้วิธีนี้เหมือนกัน

การอธิษฐานนั้น เป็นของสากลนะครับ ใช้ได้ทุกศาสนา ทางพุทธ ก็เรียกว่าอธิษฐานบารมีนั่นแหละครับ

ในทางตะวันตก ในหนังสือเกี่ยวกับความสำเร็จของนโปเลียนฮิลล์ ก็พูดถึงเรื่องนี้ไว้ครับ แต่เขาเรียกว่า การสั่งจิตใต้สำนึกครับ

วิธีการก็คือ ให้ทำใจให้สบายๆ รู้สึกตัวอยู่ อธิษฐานขอในสิ่งที่เราต้องการ เป็นสิ่งที่ดีงามนะครับ ขอกับสิ่งที่เรานับถือศรัทธา มีหลักการอยู่สองอย่างที่ทำให้สำเร็จคือ

1. ต้องขอในสิ่งที่ชัดเจน สั้นๆ เช่น ถ้าต้องการขอเงิน ก็ต้องระบุจำนวนเงินที่ชัดเจน และระยะเวลาที่ต้องการ
2. ต้องเชื่อในสิ่งที่ต้องการว่าจะได้รับ และมีในสิ่งนั้นจริงๆ

ถ้าทำได้ครบสองข้อ ก็ได้แน่ๆครับ เช่น ถ้าคุณขอเงิน 2 แสนภายในสิ้นปีนี้ แล้วคุณเชื่อจริงๆ จังๆ ว่าคุณจะได้เงินก้อนนั้นแน่ๆ คุณก็จะได้ครับ แต่จะไม่ได้ด้วยการนั่งๆนอนๆนะครับ ต้องทำอะไรด้วย

เรื่องนี้จริงๆ เป็นเคล็ดลับของความสำเร็จในหนังสือเพื่อความสำเร็จหลายๆเล่มเลยนะครับ เขาเรียกว่า การสั่งจิตใต้สำนึก

การสั่งก็ทำเหมือนการอธิษฐานนั่นแหละครับ แต่ทำซ้ำๆ ประมาณ 20 รอบก่อนนอน ทุกวัน ทำเรื่อยๆครับ

ผมทำมาแล้วนะครับ ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว ตอนนี้เชื่อเรื่องนี้สนิทใจครับ

สิ่งใดก็ตามที่คุณเชื่อมั่นจริงๆว่าเกิดขึ้นได้ มันก็เกิดขึ้นได้ครับ พลังของศรัทธาทรงพลังกว่าที่คุณคิดมาก จิตที่มีศรัทธาจะมีพลังมากครับ แต่ถ้าคุณไม่มีศรัทธา ทำไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะพลังมันไม่มีครับ

[Lockman]

ตอบคุณ naknaknak :: ไม่รุ้เหมือนกันครับว่าเป็น คริสเตียนหรือ คาทรอริก เรื่องพวกนี้ผมไม่รู้เลย ถามว่าเชื่อไหม ตอบเลยครับว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมเชื่อสนิทใจเลยครับ ตอนนี้ก็ยังเชื่ออยู่

ส่วนที่คุณ ping99แนะนำมา ผมจะทำตามครับ

ขอบคุณทุกกำลังจังใจเลยครับ

[naknaknak]

ที่ คุณ ping แนะนำมาใครอยากได้เพิ่มลองไปอ่าน the secret