1
ก้าวแรกสู่สังเวียน...ของผม
03 September 2010
ผมเขียน Blog นี้ขึ้นมาเพื่อสื่อสารกับเด็กผู้ชายผู้ว่างเปล่าไร้ความฝัน และ เป้าหมายทุกคน...
รวมถึงเด็กชายปานกลางที่มีอยู่ดาษดื่นในกลุ่มสังคม พวกเราที่เฝ้าแต่ตั้งคำถามด้วยความสงสัย
ว่าทำไมเด็กชายหัวแถวพวกนั้น ถึงวิ่งไล่ตามความฝันได้อย่างมีความสุข และประสบความสำเร็จ
ในขณะที่ตัวเราเองกลับมีแต่ความว่างเปล่า...และขาวโพลน
สิ่งที่ผมต้องการจะสื่อสารไม่ใช้ How to เส้นทางไปสู่ความสำเร็จ...มันเป็นเพียงแค่เรื่องราวรอยเท้า
ของเด็กชายผู้ว่างเปล่าคนหนึ่ง ที่กำลังก้าวเดินไปตามเส้นทางของชีวิตที่เค้าได้แต่เฝ้ามองมาตลอด
ด้วยความจำเป็นที่จะต้องก้าวไป? ด้วยความว่างเปล่าที่กำลังถูกเติมเต็ม? .....ข้อผิดพลาด และ ความสำเร็จ
ที่บอกเล่าผ่าน Blog นี้อาจจะมีคุณค่าสำหรับเด็กชายว่างเปล่าคนอื่นๆ ที่กำลังมองหาความ หมาย ปลายทางของ ชีวิต....
และความเชื่อมันว่าเราก็สามารถก้าวไปอยู่ในจุดเดียวกับ เด็กชายหัวแถวพวกนั้น...ได้
แบงค์
เด็กผู้ชายผู้ว่างเปล่า.....
ผมเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ค้นหาตัวตนของตัวเองไม่พบ เมื่อต้องตอบคำถามในเวลาที่ทางแยกของทางเดินชีวิตมาถึง “โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร”...“เอ็งเลือกคณะอะไรของที่ไหนวะ” คำตอบของผมล้วนปั้นแต่งตามค่านิยมและความพึงพอใจของผู้ถาม โดยที่ตัวผมเองนั้นกลับรู้สึกว่างเปล่า และขาวโพลน เมื่อมองกลับมาที่ตัวเอง....
เป้าหมายชีวิตที่ผมตั้งไว้ มีเพื่อให้วันนี้ หรือพรุ่งนี้ ผมยังคงมีสถานะทางสังคมที่ครอบครัวหรือใครๆต่างยกย่องชมเชยว่า...“รู้หน้าที่ มีวินัย ใฝ่คุณธรรม” แม้ผมจะประสบผลสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ทุกครั้ง...แต่ชีวิตผมไม่เคยได้สัมผัสกับคำว่าภาคถูมิใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว....แม่มจริงๆนะ
จุดเริ่มต้นของความฝัน...
ในวันที่เธอขอผมแต่งงาน...(จริงๆนะว๊อยย ) ต่อมไร้ท่อในตัวผมสังเคราะห์กรดอมิโนโมเลกุลเชิงซ้อน จำนวนมากมาย เพื่อใช้เป็นสารสื่อประสาท...ก่อเกิดประจุไฟฟ้าจำนวนมหาศาลขึ้นในสมองเน่าๆของผม กรอบประสบการณ์ตีความประจุไฟฟ้านั้นว่ามันคือ “...ความฝัน...” 28 ปีที่ผ่านมามันคงถูกเก็บกักไว้ที่กล้ามเนื้อมัดใดมัดหนึ่งของร่างกาย หรือกล้ามเนื้อหูรูดที่ไหนสักแห่ง...เนิ่นนาน...แต่ตอนนี้มันเดินทางมาถึงสมองของผมแล้วครับ.... เพราะผู้หญิงคนนี้ คนที่ค้นพบตัวตนของผม...ก่อนตัวผมเองซะอีก
ผมเชื่อว่าผู้ชายทุกคน ล้วนแต่มีความทะเยอทะยาน ในลาภยศตำแหน่งและความั่นคงในหน้าที่การงาน แตกต่างมากน้อยกันออกไป แต่สิ่งหนึ่งที่เราต่างก็ต้องการเหมือนกัน ในการที่จะก้าวเดินต่อไป...."ความเชื่อมันในตัวเรา จากคนที่เรารัก" แรงผลักดันที่จะทำให้ผมนำพาทุกคนที่ผมรักก้าวขึ้นไปอยู่ในอีกชนชั้นของสังคม คุณภาพชีวิต อีกระดับหนึ่ง.....
ผมจะลงทุนเปิดร้านขายยาและเสริมอาหาร ด้วยประสบการณ์การลงทุน หรือการค้าขายที่เป็น 0
Episode 1: สาธา'ยาดี...ความล้มเหลวครั้งที่ 1
-ติดตามตอนต่อไปครับ กับร้านแรกในชีวิตของผมพร้อมรูปปลากรอบ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ครับ ช่วงนี้วุ่นวายชีวิต
