2
ท่านๆน่าจะยังจำกันได้ หายหน้าหายตาไปนานเลย ตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้น
รวบลัดเลยละกันนะ จบ เรื่องแล้วครับ จบแบบ 100% ผมคืนบ้านแล้ว แก้บนแล้ว ขนย้ายของออกมาเรียบร้อย มีที่อยู่ใหม่
ต่างคนต่างแยกย้ายไปมีชีวิตใหม่ ผมไม่ได้ติดต่อ ไม่ได้ยุ่ง เค้าอีกเลย ไม่รู้เป็นยังไง แต่ผมก็ไม่อยากรับรู้
รวมถึงทางนู้นก็ไม่มีการติดต่ออะไรมาอีกแล้ว ซึ่งก็ดีแล้ว
เบ็ดเสร็จ 5 เดือนเต็มๆ เกือบครึ่งปี !!!
---
เธอตัดสินใจออกไปเอง ทำให้ไม่ต้องถึงมือ ตำรวจ ทนาย ซึ่งผมติดต่อไว้หมดแล้ว โชคดีที่ไม่ได้ใช้
ผมไม่รู้เลยว่าเธอออกไปตอนไหน แต่ผมสังเกตจากค่านํ้า-ไฟ ตอนเดือนมกราคม มันหายไปเกินครึ่ง และกุมภา หายไปกว่า 80% ผมเลยมั่นใจว่าเธอไปแล้ว
จากนั้น ผมก็เข้าไปสำรวจบ้านกับเพื่อนครั้งแรก ก็พบว่าเธอไม่อยู่แล้ว รวมถึงข้าวของในบ้านด้วย !!!!!!
ใช่ครับ ของทุกชิ้นที่ผมซื้อ เธอเอาไปด้วย โซฟา ทีวี ที่นอน เตียง ลู่วิ่ง แอร์ เครื่องซักผ้า เครื่องกรองนํ้า ชั้นวางของต่างๆ ถังขยะยังเอา
ตอนผมกลับไปนี่ แทบเหลือแต่บ้านเปล่าๆเลยฮ่ะ แต่ยังดีครับ เธอทำความสะอาดบ้านและตัดหญ้าให้รอบบ้านเลย 55+
---
จากนั้นผมก็วางแผนเรื่องขนของ คืนบ้าน แก้บน พึ่งจบไปหมาดๆเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง
ตอนนี้ผมโล่งและมีความสุขมากๆๆๆๆ ผมยังจำวันที่ผมไปคืนบ้านได้เลย (ไม่อยากเข้าไปเหยียบเลยบอกตรงๆ)
ตอนผมคืนบ้านเสร็จและขับรถออกมา แม่งโคตรโล่งครับ ผมฮัมเพลงในรถมาตลอดทางเลย
---
ในที่สุดมันก็จบ ถึงจะเสียอะไรไปมาก รวมๆน่าจะ 4-5 แสน แต่ผมก็ได้ชีวิตตัวเองกลับคืนมา แค่นั้นก็คุ้มค่าแล้ว
เงินทอง ข้าวของ มันหาใหม่ได้ แต่ถ้าจะให้ใช้ชีวิตที่เหลือกับความทุกข์ผมขอปฏิเสธ
---
ขอบคุณพี่ๆน้องๆในนี้ด้วยครับ ที่ให้กำลังใจในตอนนั้น และเสียเวลาอ่านเรื่องราวบัดซบของผม
---
ผมนั่งดูรูปเก่าๆจนไปเจอรูปในวันแรกที่ผมหนีออกจากบ้านที่ถ่ายไว้ตอน check-in โรงแรมแรก
ผมตกใจมากๆ ดูโทรม ซูบผอม หมองหม่นมากๆ
ช่วงนั้นคนทักผมหลายคนนะ ว่าป่วยหรือป่าว ทำไมผอมจัง ทำไมดูซูบ เป็นอะไรไหม แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ
จนผมมาเข้าใจแล้ว ว่าผมไม่ได้เป็นอะไร ผมแค่ไม่มีความสุข
