0
Men Are Different
-มนุษย์นี่ช่าง . . .-
+ผมเป็นนักโบราณคดี และมนุษย์ก็เป็นเรื่องของผม . . แต่ผมสงสัย . . ว่าเราจะมีโอกาสเข้าใจมนุษย์อย่างแท้จริงได้ไหมนะ!?
+ผมหมายความว่า เราจะมีโอกาสได้ทราบจริงๆ หรือไม่!? ว่าอะไรล่ะที่ทำให้มนุษย์แตกต่างไปจากพวกเรา . . หุ่นยนต์!!
+ผมไม่แน่ใจหรอกว่าเราจะได้คำตอบจากการขุดค้นหาซากวัตถุโบราณไปเรื่อยๆ บนดาวเคราะห์เก่าแก่ที่ดับสิ้นไปแล้ว . .
. . . . .
+ครั้งหนึ่ง ผมเคยได้อยู่กับพวกมนุษย์ และผมก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย เหมือนที่พวกเราเคยถูกสอนมาสมัยอยู่โรงเรียน!!
+แน่ล่ะ . . ข้อมูลหลักฐานเราก็พอมีอยู่ และหุ่นยนต์อย่างผมก็ค้นพบคำตอบของข้อมูลที่ขาดหายไปบ้างได้แล้ว แต่มาจนกระทั่งบัดนี้ . . ผมรู้สึกว่าเราไม่ได้ไปถึงไหนกันเลยแม้แต่น้อย . .
+เราทราบ . . หรืออย่างน้อย นักประวัติศาสตร์ก็บอกว่า "เราทราบ" . . .
+ว่ามนุษย์กำเนิดมาจากดาวเคราะห์ดวงหนึ่งชื่อว่า “โลก” . .
+เรายังทราบอีกด้วยว่า พวกมนุษย์ได้เดินทางอย่างกล้าหาญจากดาวดวงหนึ่งไปสู่อีกดวงหนึ่ง . . และทุกๆ แห่งที่เขาหยุด พวกเขาก็ทิ้งอาณานิคมเอาไว้ . . อาณานิคมที่ประกอบไปด้วยมนุษย์ หรือหุ่นยนต์ หรือกระทั่งมนุษย์ และหุ่นยนต์ในบางครั้ง เพื่อรอการกลับมาของพวกเขา
+แต่ . . พวกเขาไม่เคยกลับมาเลย!!
. . . . .
+นั่นเป็นยุครุ่งเรืองของโลก แต่ว่า . . พวกเราได้อยู่กันมาตั้งแต่ครั้งเก่าแก่นมนานครานั้นแล้วหรือ!?
+มนุษย์มีความฝันเจิดจ้าที่คอยผลักดันให้พวกเขาเดินทางไปยังทุกหนแห่งในจักรวาลอัน
กว้างไพศาล และเราก็ขาดการติดต่อกับพวกเขาอย่างสิ้นเชิง . .
+นักวิทยาศาสตร์ของเราบอกเราว่า มนุษย์นั้น "เหมือน" กับพวกเรามาก และโครงสร้างสรีระของมนุษย์ก็เกือบจะเหมือนโครงสร้างร่างกายของหุ่นยนต์ . . ยกเว้นเสียแต่ว่า . . โครงสร้างของมนุษย์ประกอบด้วยสารประกอบจำพวกแคลเซียม แทนที่จะเป็นไททาเนียมดังเช่นของพวกเรา!!
+อย่างไรก็ดี . . ผมก็รู้สึกว่า "มนุษย์" นั้น ยังมีความแตกต่างอย่างอื่นนอกไปจากพวกเราอีก . .
. . . . .
+ในการเดินทางครั้งสุดท้ายของผมที่ดาวเคราะห์ชั้นในดวงหนึ่ง ผมก็ได้พบกับมนุษย์เข้าจนได้ . . เขาคงจะเป็นมนุษย์คนสุดท้ายในระบบสุริยะนี้เป็นแน่แท้ และเขาก็ลืมวิธีพูดไปแล้วด้วย . . พูดไม่เป็นเสียแล้ว!! จากการอยู่คนเดียวมานานแสนนาน . . .
+อย่างไรก็ดี เมื่อเขาเริ่มเรียนรู้ภาษาของเรา พูดภาษาของเราได้ เราก็เข้าใจกันได้ดีทีเดียว และผมก็ตั้งใจไว้ว่าจะต้องนำเขากลับมาพร้อมกับผมให้จงได้ . . ทว่า . . มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับเขาเสียก่อน . .
+วันหนึ่งที่ไม่ได้มีเหตุอะไร เขาพร่ำๆ เรื่องความร้อน . . ครั้นผมตรวจอุณหภูมิร่างกายของเขา และคิดว่าวงจรควบคุมระบบอุณหภูมิในตัวเขาคงเกิดปัญหา . . ผมพอมีเครื่องมือสนามสำหรับงานซ่อมแซมอยู่บ้าง และเขาก็อยู่ในสภาพ “เสีย” อย่างชัดเจนเสียด้วย
“ผมเริ่มต้นทำงานทันที!!”
+ผมปิดระบบการทำงานของเขาได้อย่างไร้สิ้นปัญหาใดๆ ด้วยการใช้เข็มแทงเข้าไปในคอของเขา เพื่อตัดสวิตช์ระบบการทำงานในตัวเขา แล้วเขาก็หยุดเคลื่อนไหวในทันที ไม่ต่างจากหุ่นยนต์ทั่วๆ ไป
+แต่เมื่อผมเปิดเขาออกมา ผมกลับพบว่าชิ้นส่วนต่างๆ ภายในของเขานั้นไม่เหมือนกับ “ของ” พวกเราเลย . . และเมื่อผมประกอบเขากลับเช่นเดิม ก็ไม่สามารถทำให้เขาทำงานขึ้นมาได้อีก และแล้วร่างกายของเขาก็ทรุดโทรม และเสื่อมสลายไป . . .
+และเมื่อถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับบ้านแล้ว นั่นคืออีกประมาณหนึ่งปีต่อมา ร่างกายของเขาก็ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย นอกเสียจากกระดูกผุๆ เท่านั้น . .
“ถูกแล้ว . . มนุษย์ช่างไม่เหมือนกับพวกเราหุ่นยนต์เลยจริงๆ”
-จากเรื่องสั้นวิทยาศาสตร์ “Men Are Defferent” ของ Alan Bloch ค่ะ-
Edited by rbgel, 30 July 2010 - 11:12 AM.
